พระราชนิโรธรังสีคัมภีรปัญญาวิศิษฏ์ ( หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี )

[middle spirit]

เมื่อเกิดมาเป็นคน รู้ตัวว่าเราจะต้องตาย
จงรีบทำคุณงามความดีทำประโยชน์ไว้เสีย

การทำมากหรือทำน้อย ไม่เป็นปัญหา
ขอให้ตั้งเจตนาให้ดี
ให้เชื่อมั่นในบุญกุศลที่ตนทำนั่น
จิตใจแน่วแน่อยู่กับกุศลอันนั้น
ก็จะเป็นของมากอยู่เอง

ไม่ต้องเอาหน้า เอาเกียรติ
ไม่ต้องเอาชื่อ เอาเสียง
เอาเฉพาะใจของตนเอง
ตั้งศรัทธาแน่วแน่เฉพาะบุญกุศลที่ตนทำเอง
นั่นละ เป็นอานิสงส์มาก กุศลมาก ตรงนี้แหละ..”

หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

[middle spirit]

เรามาแก้ตัวของเราอย่างเดียว
เขาจะโกรธจะเกลียดเรา
หรือเขาจะชอบอกชอบใจเรา
อันนั้นเป็นเรื่องของโลก
เราไม่ได้เอาอันนั้นมาเกี่ยวเกาะ
ไว้กับจิตกับใจของเรา
มันก็สบายเลย
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๖๕

[middle spirit]

จิตที่สงบนิ่งแน่วนั่น เป็นสุขอย่างยิ่ง
จิตที่สงบอย่างนั้น เป็นของหายาก
เพราะเหตุนั้นเราจึงต้องหัด
ทุกคนต้องหัดด้วยกันทั้งนั้น
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๘

[middle spirit]

ผู้ที่ตั้งอยู่ในพระรัตนตรัย ที่จักได้ชื่อว่าเป็นพระพุทธบริษัทที่แท้จริง
ต้องประกอบด้วยองค์คุณ ๕ ประการ คือ

(๑) มีความเชื่อมั่นในพระพุทธเจ้าว่า
      ท่านเองเป็นพระสยัมภู ตรัสรู้เองจริง
      แล้วไม่ติเตียนและเหยียดหยามดูหมิ่น

(๒) พระธรรมคำสอนของพระองค์นั้น
    เป็นนิยยานิกธรรมนำผู้ปฏิบัติตามให้เป็นคนดีได้
     ตามฐานะชั้นภูมิ ควรแก่การปฏิบัติของตนๆ
     แล้วเทิดทูนเอามาปฏิบัติตามโดยไม่มีความประมาท

(๓) พระอริยสงฆ์ผู้เชื่อฟังคำสอนของพระองค์แล้วนำเอาไปปฏิบัติตาม
     จนได้รู้แจ้งเห็นจริงตามพระองค์มีจริง
      จึงได้เป็นธรรมทายาท นำเอาคำสอนของพระองค์มาสั่งสอนพวกเรา
      จึงเป็นบุคคลที่เราควรเทิดทูนไว้ในที่ควรสักการบูชา

(๔) เชื่อกรรมเชื่อผลของกรรมว่า
      เราทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว ด้วยตนเอง
      มิใช่เทวดาอินพรหมและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ใดๆ ภายนอกจะอำนวยผลให้เรา (มงคลตื่นข่าว)           
      ถือและปฏิบัติพระรัตนตรัยมิใช่เพื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์และโชคลาภ
      แต่ปฏิบัติตามให้เป็นคนดีจนพ้นจากทุกข์ได้ในที่สุด

(๕) ไม่ทำบุญนอกพุทธศาสนา
     หากจำเป็นจะต้องทำเพื่อสังคมก็ทำเพื่อสงเคราะห์
     มิใช่ทำนอกบุญญเขตในพุทธศาสนา
     ถ้าหากถึงขั้นพระอริยบุคคลที่เป็นฆราวาสแล้ว ต้องมีนิจศีลอีก
   
      ผู้จะเป็นพระพุทธบริษัทโดยสมบูรณ์ ต้องมีองค์คุณทั้ง ๕ ประการนี้เป็นประจำ แม้ผู้จะบรรพชาอุปสมบทเป็นสามเณรและเป็นพระภิกษุ ก็จะต้องมีองค์คุณทั้ง ๕ นี้ให้ครบเสียก่อน การบวชจึงจะสมบูรณ์

หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
ที่มา พุทธศาสนาเสื่อมได้อย่างไร

[middle spirit]

เราเป็นพุทธมามกะ
เราต้องสำรวมรักษา ใจ ของเราให้ได้
ศาสนาอยู่ที่ใจแห่งเดียว
ถ้า ใจ สงบแล้วนั่นแหละ
ชื่อว่าเข้าถึงศาสนาแล้ว
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๒

[middle spirit]

...ผู้ใดพิจารณาความตายอยู่ทุกลมหายใจเข้าออก นั้น
จึงจะเป็นผู้ไม่ประมาท
หายใจเข้าแล้วไม่หายใจออก ก็ตาย
หายใจออกแล้วไม่หายใจเข้า ก็ตาย
เป็นอยู่อย่างนี้เรียกว่า เป็นผู้ไม่ประมาท
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

..บางคนบอกว่าเมื่อเราจะตายต้องรักษาสติไว้ ไม่คิดถึงกรรมชั่ว
ความข้อนั้นเป็นความประมาทของเขาเองเขาคิดเดาเอาเฉย ๆ
มันจะรักษาได้อย่างไรในเมื่อมันไม่มีสติ มีกรรมนิมิต เป็นเครื่องชักจูงให้เป็นไปเอง
ในการที่ปล่อยให้เป็นเอง ไม่สามารถจะกลับคืนมาแก้ตัวอีกได้ฉะนั้น

..ทำเสียเดี๋ยวนี้ตั้งแต่เป็นมนุษย์อยู่ และเมื่อถึงคราวจะตายนั้นแล้วมันเป็นเองหรอก
ทำดีมาก ทำชั่วมาก มันก็เป็นไปตามเรื่องที่ทำเอาไว้ มันเป็นเอง เกิดเองของมันต่างหาก
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

คนเราตายจริง ๆ เมื่อไม่มีลมแล้ว แต่ลมกับใจมันคนละอันกัน ที่แพทย์เรียกว่า “ โคม่า" ” นั้น มันถึงที่สุดของชีวิตในตอนนั้นแล้ว แต่ยังไม่สิ้นไปที่เกิดของลมในทางศาสนาท่านกล่าวไว้ว่า ลมเกิดจากสวาบ คือ กะบังลม
กะบังลมมันวูบ ๆ วาบ ๆ อยู่อย่างนั้น มันเป็นเหตุให้เกิดลม มันทำให้เกิดความอบอุ่น
เมื่อมันมีความอบอุ่นมันก็ไหวตัววูบ ๆ วาบ ๆ เมื่อลมยังมีอยู่ แต่จิตมันจากร่างไปแล้ว
มันจะไปเกิดที่ไหนก็เป็นไปแล้ว ไปพร้อมด้วยกรรมนิมิต คตินิมิตนั้น ไม่มีหลงเหลืออยู่อีก มีแต่ร่าง

ถ้าไม่มีกรรมนิมิต คตินิมิต บางทีมันฟื้นขึ้นมาอีกเพราะลมยังไม่หมด วิทยาศาสตร์สมัยใหม่เขาเอาออกซิเจนเข้าช่วย ออกซิเจนก็ช่วยได้แต่ลมเท่านั้น
แต่จิตมันเคลื่อนแล้ว มันจะไปไหนมันก็ไปตามเรื่องของมัน

เรื่องมรณสติ เป็นของสำคัญที่สุด เพราะเราทุกคนยังไม่เคยตาย เป็นแต่อนุมานเอา เมื่อพิจารณาแล้วเกิดความสลดสังเวช จิตมันก็แน่วแน่อยู่ในที่เดียวนั่นแหละจึงให้พิจารณามรณสติจะได้ประโยชน์
เห็นชัดตามความเป็นจริง หัดให้มันชำนิชำนาญ แต่ถึงขนาดนั้นแล้ว เวลาจะตายจริงๆ ไม่ทราบว่าจะตั้งสติให้มั่นคงได้หรือเปล่า

หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี วัดหินหมากเป้ง จ.หนองคาย

[middle spirit]

ธรรมะของพระพุทธเจ้า สอนไม่ใช่ของตื้นๆต่ำๆ
มีความลึกซึ้งที่สุด เข้าถึงหัวใจของบุคคล
ถ้าปฏิบัติเป็นธรรมแล้วจะอยู่เย็นเป็นสุขด้วยกันหมดทุกคนนั้น
ให้ฟังธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า
ถ้าฟังไม่เข้าใจ ฟังก็หายไปเลย
ไม่สนใจถึงเรื่องธรรมนั้นๆ
บางทีเข้าใจว่าธรรมอันนี้เป็นของตื้นต่ำ
เลยไม่อยากฟังซ้ำ
แท้ที่จริงเราน่ะเป็นคนตื้น
ฟังไม่ลึกซึ้งถึงธรรมนั้นต่างหาก
จึงไม่ซาบซึ้งถึงอรรถธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า

จริงแล้วมันไม่ใช่เพียงแค่นั้น
มันซึ้งเข้าไปอีกจนเหลือที่จะพูดให้คนฟัง
ท่านตรัสให้คนอื่นฟังแต่เพียงตื้นๆ

แต่ความลึกซึ้งของพระธรรมจริงๆ
ในใจของผู้เห็นธรรมปฏิบัติธรรมนั้น
ไม่สามารถพูดออกมาได้

หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

[middle spirit]

"เป็นบรรพชิตก็เป็นทุกข์ อยู่ครองฆราวาสก็เป็นทุกข์”
ที่พระพุทธเจ้าทรงยกเอาทุกข์ของฆราวาสและบรรพชิตมาตรัสนี้ เพียงแต่เพื่อชี้ให้เห็นทุกข์ส่วนหนึ่งในบรรดา ทุกข์ทั้งหลายเท่านั้น และทรงมุ่งให้ผู้เข้าใจผิดเห็นตามเป็นจริง
แล้วจะได้ปรับปรุงตนให้เข้ากับสังคมและสิ่งแวดล้อมได้ ไม่ต้องดิ้นรนจนทำให้สังคมและสิ่งแวดล้อมยุ่งเท่านั้น หาไม่แล้วผู้ที่เข้าใจผิดเห็นผิดดังว่ามาแล้วนั้นจะทำให้สังคมและสิ่งแวดล้อมยุ่งไปหมด
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
ภาวะของคนสองประเภท 5 ต.ค.2515

[middle spirit]

#หาอุบายทำบุญ
ด้วยบุญที่เกิดจากกุศลจิต
เป็นการทำบุญภายใน ไม่ใช่การทำบุญภายนอกด้วยวัตถุสิ่งของ
แต่เราทำบุญโดยการสร้างกุศลจิต
สร้างจิตที่ผ่องใสมีคุณงามความดี เป็นจิตไม่ตระหนี่เหนียวแน่น
จิตไม่เกิดโทสะมานะทิฏฐิ จิตไม่ประกอบด้วยกิเลส
จึงเป็นบุญมหาศาลหาค่ามิได้ เกิดจากจิตภายใน
ถ้าเราทำอย่างนี้อยู่เสมอๆ ก็เป็นบุญอยู่ทุกอิริยาบถ
และเราก็เห็นบุญในตัวของเรา ชมเชยบุญของเรา
หรือการที่เราละความชั่วได้ เราไม่เก็บความชั่วไว้ในตัวของเรา
อันนั้นก็เป็นบุญกุศลเกิดขึ้นที่จิต
เราเองก็รู้สึกชิ่นชมยินดีในตัวของเรา
จะพากันไปหาบุญที่ไหนอีก
บุญไม่ได้นอกเหนือไปจากจิตนี้หรอก
ขอให้พากันสะสมบุญอย่างนี้ขึ้นภายใน " จิต " ของตนทุกๆคน

หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

[middle spirit]

."ใจ" คือผู้ที่อยู่เฉยๆ และรู้ตัวว่าเฉย ไม่คิด ไม่นึก
อันนั้นแหละเรียกว่า "ใจ"

"จิต" คือผู้ที่คิดนึก มันคิด มันนึก มันปรุง มันแต่ง
สัญญา อารมณ์ทั้งปวงหมด อันนั้นเรียกว่า "จิต"

เรื่องเรียนพระพุทธศาสนา ไม่ต้องเรียนอื่นไกล
เรียนเข้ามาหา "ใจ" เสียก่อนแล้วหมดเรื่อง

พระพุทธเจ้าทรงสอนสาวกทั้งหลาย ก็สอนถึง "ใจ" ทั้งนั้น
ถึงที่สุดก็คือ "ใจ" เรียกว่า พระศาสดาสอนถึงที่สุดก็คือ "ใจ" เท่านั้น

แต่เรายังทำไม่ถึง เราจะต้องพยายามฝึกหัดอบรม "ใจ" ของตนนี้ ให้มันถึงที่สุด
มันจึงจะเข้าถึงที่สุดของพระพุทธศาสนา
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

[middle spirit]

ให้เห็นตัวของตนอยู่เสมอ
รู้ตัวของตนอยู่เสมอ
ทำแล้วให้ปล่อยวาง
ให้เข้าหาตัวเองนี้
นิ่งแน่วอยู่เสมอ อันนี่เรียกว่า
เป็นผู้ไม่ประมาทโดยแท้
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๙๑

[middle spirit]

อะไรมันจะศักดิ์สิทธิ์เท่าตัวของเราไม่มีหรอก
ตัวเรานั่นเป็นของศักดิ์สิทธิ์
กรรมดีของเราทำมาตั้งแต่ก่อน
ชาตินี้ก็ทำเพิ่มเติมใหม่
นั่นแหละ เป็นของดีของเราแท้
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๕๐

[middle spirit]

" เราไม่ควรอ้างกาลเวลา
เราต้องตั้งสติให้มันเคร่งครัดลงไป
ไม่ว่ายืน เดิน นั่ง นอน ทุกอิริยาบถ
ให้มันมีสติอยู่เสมอทุกลมหายใจเข้าออก
เราแก่อยู่เจ็บอยู่ ตายอยู่ทุกเวลานาที.."
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

[middle spirit]

เมื่อมีสติแล้ว อะไรจะมาผูกมัดไม่ได้
ถ้ามีสติอยู่ทุกเมื่อ มันก็ไม่หลงใหล นั่นแหละมารไม่สามารถจะมองเห็นได้
ตัวมาร คือ ไม่มีสติ
ตัวมาร คือ ความลุ่มหลง คือ ความประมาท เพลิดเพลินในกามคุณทั้งห้า อันมี รูป เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ (สัมผัสกาย) เป็นดอกไม้ของมาร

เมื่อไปชมดอกไม้ มันก็ดักเอาตรงนั้นน่ะซี ตาเห็นรูป มารก็ไปดักเอาตรงนั้น มีความยินดีพอใจ หลงมัวเมาประมาท ตรงนั้นแหละไปถูกบ่วงมารแล้ว หูได้ยินเสียง มันก็ดักเอาตรงนั้น ที่ชอบใจไม่ชอบใจอะไรต่างๆ ถูกบ่วงหมด กลิ่น รส โผฏฐัพพะ ทั้งหมดทั้งดีและชั่ว เรียกว่าถูกบ่วงมารทั้งนั้น

เราทุกคนไม่มี “สติ” ได้ชื่อว่า ถูกบ่วงของมารแล้ว

หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
ชีวิตเป็นของน้อย

[middle spirit]

การรักษาความดี ไม่ให้ความชั่วรั่วไหลเข้ามา เป็นการรักษาเบื้องต้น
เมื่อจิตหมุนไปทางความเสื่อม เราก็เฉยๆเสีย ปล่อยวางเสีย เราจะสงบ
เป็นการรักษาอย่างสูง
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๗๒