พระราชนิโรธรังสีคัมภีรปัญญาวิศิษฏ์ ( หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี )

[middle spirit]

คนมีปัญญาอาศัยธรรมะ
เป็นเครื่องปรับปรุงกายและใจของตน
เอาปัญญาเข้ามาพิจารณา จิต
ที่มันเป็นโลกนั้น
ให้กลายมาเป็นธรรม
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๐

[middle spirit]

สิ่งที่เป็นของมีค่า
ได้แก่ความดีที่เราพาไปด้วยคือ ใจพาไป
ตนจึงเป็นที่พึ่งของตน ไม่ต้องง้อใคร
พึ่งตนเองทุกชาติไป
ไม่กลัวทุกข์ยากความลำบากอะไรเลย
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๓๓

[middle spirit]

ประกอบแต่กิจที่ควร
และละสิ่งที่ไม่ควรเสีย
พยายามรักษาความดีของตนไว้
ก็มีแต่ทางจะดียิ่งๆขึ้นไป
จะไม่เรียกว่า เพียรชอบได้อย่างไร
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๑

[middle spirit]

ทาน มิใช่เรื่องปรารถนา
แต่เป็นเรื่องสละ
ศีล มิใช่เป็นความสุข
แต่สังวรระวังจะไม่ทำชั่วอีก
ภาวนา มิใช่เรื่องปรารถนา
แต่เป็นเรื่อง สละทุกสิ่งทุกอย่าง
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๑

[middle spirit]

บูชาพระพุทธเจ้าด้วยการปฏิบัติ
บุญทั้งหลาย
ก็อยู่ในการปฏิบัตินั่นเอง
เป็นบุญที่วิเศษสูงสุดแล้ว
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๒๐
[/i]

[middle spirit]

พุทธศาสนานี้กล่าวถึงเรื่อง การกระทำ
เราฟังเฉยๆ ไม่กระทำตาม
มันก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรเลย
สิ่งที่มันบกพร่อง
เราก็ทำให้มันสมบูรณ์ขึ้น
จึงจะถูกตามรอยของพระองค์
[i]จากหนังสือธรรมะเล่มที่๔๓
[/i][/b][/b][/b][/size]

[middle spirit]

เรื่อง สมมุติ มากขึ้นเท่าไร
กิเลส ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น
เพราะ ความสมมุติ
เป็นต้นเหตุของ กิเลส
ให้ยืดยาวกว้างขวางออกไป
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๔๓