พระราชนิโรธรังสีคัมภีรปัญญาวิศิษฏ์ ( หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี )

[middle spirit]

#ใจคือความเป็นกลาง
#พระพุทธศาสนามีที่สิ้นสุด
#พระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้ามีที่สิ้นสุด
ธรรมะเป็นของมีที่สุด โลกอันนี้ไม่มีที่สุด
พุทธศาสนาสอนให้ถึงที่สุด สอนลงที่ใจแห่งเดียว
เราปฏิบัติก็เพื่อให้เห็นใจ อะไรทั้งหมดเกิดที่ใจทั้งนั้น นิมิตภาพต่างๆ รูป เสียง กลิ่น รส รูป โผฏฐัพพะ ทั้งหมดมันอยู่ที่ใจ
ใจคือความเป็นกลาง
เป็นกลางในสิ่งทั้งปวงหมด
บุญไม่มี บาปไม่มี
ดี-ชั่วไม่มี
อดีตอนาคตไม่มี
ลงปัจจุบันเรียกว่า ใจ
สิ่งเป็นกลาง ทำให้เป็นกลางๆได้อยู่เสมอๆ
ศาสนาจะเจริญได้เพราะเข้าถึงความเป็นกลาง คือ ใจ นั่นเอง
จับตัวกลางให้ได้ ให้มันรู้เรื่องของตัวกลาง
ถ้าหากมันเกิดโกรธเกลียดขึ้นมาหรือมีความรักความชังเกิดขึ้นในบุคคลใด
ให้เอาความรักไว้อย่างหนึ่ง
ความชังไว้อย่างหนึ่ง
เอาความโกรธเกลียดไว้อย่างหนึ่ง
ความไม่โกรธไม่เกลียดไว้อย่างหนึ่ง
ให้เห็นตัวกลางวางไว้กลางๆนั่นแล้วหมดเรื่อง
ทดลองดูก็ได้
ความเจ็บป่วย ความอยู่ไม่สบายก็ดี ความอยู่สบายก็ดี เอาทั้งสองอย่างมาตั้งไว้
แล้วทำจิตให้มันอยู่ตรงกลางลองดู สงบลงไปได้เลย
แต่ว่ามันสงบไม่ได้เรียบร้อย สงบไม่ได้ทนทาน เพราะว่าเราไม่ได้ค้นคว้าหาเหตุผลจริงๆ
ถ้าค้นคว้าหาเหตุ-ผล หาอดีต-อนาคตเสียก่อน มันเข้าใจความเป็นจริงแล้ว อันนั้นแหละมันถึงจะอยู่เป็นกลางได้ มันอาจจะอยู่ได้นาน
เอาละ
บางส่วนจากพระธรรมเทศนาเรื่อง อายตนะทั้ง ๖
วันที่ ๑๗ มีนาคม พ.ศ. ๒๕๓๑
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

[middle spirit]

แท้จริง ธรรมะเป็นเครื่องอบรม
บ่มอินทรีย์ได้อย่างดีที่สุด
ธรรมะเป็นเครื่องชำระจิตใจ
ทำให้ผ่องใสสะอาด
ทำตนของเราผู้ประพฤติตาม
ให้เป็นคนดีขึ้นโดยลำดับ
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๕๖

[middle spirit]

ผู้นับถือศาสนาโดยความเลื่อมใสใจจริง
จิตใจเป็นพุทธมามกะที่แท้จริงแล้ว
ความชั่วต่างๆที่เคยประพฤติมาแต่ก่อนเก่า
สามารถลดละให้หมดสิ้นไปได้
ด้วยการเข้าถึงพระรัตนตรัย
จึงว่าการนับถือพระรัตนตรัยเป็นประโยชน์แก่ตน
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

[middle spirit]

พวกเราไม่เข้าใจความจริงในพระพุทธศาสนา
ปฏิบัติผิดๆเข้ากับกิเลสของตน ก็เหมือนกับช่วย
บ่อนทำลายพระศาสนาคนละนิดคนละหน่อย
คนละด้าน คนละทางเช่นนี้แล้ว จะไม่เป็นบาปมากหรือ
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมเล่มที่๘๐

[middle spirit]

ถึงโลก-ถึงธรรม
ถึงโลก 
มนุษย์เกิดขึ้นมาโดยเฉพาะ ได้ถึงโลกแล้ว ไม่ต้องแสวงหาโลกอีก
การถึงโลก เกิดมาก็ถึงแล้ว จะรู้จักโลกหรือไม่รู้
ก็ได้ชื่อว่า ถึงแล้ว
ถึงธรรม
การถึงธรรมจะต้องปฏิบัติจึงจะถึงได้ เช่น
โลกธรรม 8 มีอยู่แล้ว คือ
มีลาภ เสื่อมลาภ มียศ เสื่อมยศ สรรเสริญ นินทา มีสุข มีทุกข์
พระพุทธองค์ท่านบัญญัติไว้ให้คนปฏิบัติตาม
คือเมื่อได้ลาภก็ต้องมีเสื่อมลาภ เป็นต้น
แล้วให้พิจารณาว่าเป็นธรรมของโลก
เราอย่าไปยึดถือเอามาเป็นของตัวของตน
โลกนั้นก็จะไม่ทับถมตัวของเราให้เป็นทุกข์เดือดร้อน
อย่างน้อยที่สุดก็จะบรรเทาทุกข์ได้ตามสมควร
“ ธรรมเท่านั้นที่จะแยกแยะมนุษย์และสัตว์ให้ต่างกัน “
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
(ถึงโลก ถึงธรรม รหัส 4 หน้า 309)

[middle spirit]

ครั้นเราละความชั่วแล้ว
จิตใจมันสบายเบิกบาน
จิตใจแช่มชื่นตลอดเวลา
มีความเยือกเย็นเป็นสุข
สุขอะไรจะเสมอกับความไม่มีบาปในใจไม่มีเลย
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๕๘

[middle spirit]

ที่เป็นสาระที่พึ่งของตนจริงๆนั้นได้แก่
จิตใจที่ผ่องใสสะอาด
เป็นเกาะที่พึ่งถาวรแท้ทีเดียว
จงพากันหาที่พึ่งหาเกาะ
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

[middle spirit]

คนเราทุกคน ปรารถนาความดีด้วยกันทั้งนั้น
ไม่มีใครที่จะปรารถนาความชั่ว
แต่ว่าไม่มีสติ มันจึงจะไปทางชั่ว
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๒

[middle spirit]

พระพุทธเจ้าท่านสอนน้อยนิดเดียว

ไม่ได้สอนมากหรอกสอนให้เห็นใจของตนเท่านั้นแหละเป็นพอ เรียนมากรู้มาก ถ้าไม่เห็นใจของตนเองแล้วละก็หมดเรื่อง เรียนมากรู้มาก ส่งออกไปเลยไม่รู้ตัวว่า นั่นน้ำมันซัดไป

ผู้เรียนน้อย เรียนรู้ใจ ให้รักษาใจให้มั่นคงได้ก็เป็นพอแล้ว
จะพ้นจากความทุกข์ได้ก็เพราะใจ คือ เรารักษาใจของเราไม่ให้น้ำซัดไป
ถ้าหากเรารักษาใจได้จริงๆ จังๆ จะให้มันโกรธก็ได้ จะไม่ให้มันโกรธก็ได้ จะอยู่เฉยๆก็ได้

ลองคิดดูเถอะ สบายใจไหม
มันจะโกรธแล้วไม่โกรธ มันจะสบายใจไหมละ
หรือว่าไม่สบาย ไฟไหม้เผาบ้านที่อยู่ของเรามันจะสบายที่ไหน เอาชนะคนอื่นมันเป็นอย่างนั้นแหละ ถ้าเอาชนะตนเองสงบนิ่งเฉยไม่มีโกรธ มีแต่สบาย ทุกคนก็สบายไปหมด

ทำอะไรๆ ก็หาความสบายด้วยกันทั้งนั้นแหละ หาเงินหาทองข้าวของสมบัติอะไรทั้งหมด หาความสบายทั้งนั้น ทางโลกเขาว่า คนไม่รู้จักโกรธ คือ คนไม่มีจิตใจ อยู่เฉยๆ มันจะมีดีอะไร อย่าไปเชื่อคำพูดของเขา จะเสียคน

เราเชื่อตัวของเราเองดีกว่า กิเลสเหล่านี้ คือ โลภ โกรธ หลง เป็นต้น ของเรามีเยอะแต่เราไม่เอามาใช้ เพราะมันทำให้ตนเองและคนอื่นเดือดร้อนเป็นทุกข์ เราไม่เอามาใช้ดีกว่า

: วัดหินหมากเป้ง ๑๒ สิงหาคม ๒๕๒๕
: หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

[middle spirit]

อันที่เป็นเหตุให้โลกเดือดร้อนวุ่นวาย
ประหัตประหารแย่งชิงฆ่าฟันกัน
เกิดจากความหวงแหนยึดมั่น
สำคัญว่าของเรา ของกู
พระพุทธเจ้าจึงสอนให้สละ
สละในสิ่งที่มันหวงแหน
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๓๓

[middle spirit]

"ของปลอม ถึงแม้จะสวยงามและปกปิดไว้อย่างดี
ผู้ที่ไม่สามารถปล่อยวางได้ จะนำไปสู่ความยุ่งยากและแบกภาระไว้
ของจริง ถึงแม้จะเป็นความทุกข์และไม่งาม
ผู้ที่สามารถเผชิญหน้ากับมัน และรู้จักมัน จะไปสู่ความสงบและปลอดภัย

ไม่มีอะไรในโลกหน้าที่เป็นของท่าน หรือของฉัน
ของปลอมไม่ใช่่ของใคร และของจริงก็เป็นอิสระ ไม่ใช่ของใครเหมือนกัน"

...หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

[middle spirit]