กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้

[เราทำบุญโดย สร้างกุศลจิตสร้างจิตที่ผ่องใส มีคุณงามความดีเป็นจิตไม่ตระหนี่เหนียวแน่นไม่เกิดโทสะ ไม่เกิดมานะทิฏฐิจิตไม่ประกอบด้วยกิเลสจึงเป็นบุญมหาศาล หาค่ามิได้]

เราทำบุญโดย สร้างกุศลจิต
สร้างจิตที่ผ่องใส  มีคุณงามความดี
เป็นจิตไม่ตระหนี่เหนียวแน่น
ไม่เกิดโทสะ ไม่เกิดมานะทิฏฐิ
จิตไม่ประกอบด้วยกิเลส
จึงเป็นบุญมหาศาล หาค่ามิได้
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๕

[หลักสำคัญอย่าไปลืม ตัวกลาง คือใจเดิมเวลาอะไรมากระทบวุ่นวายส่งส่ายก็เข้าหาตัวกลางนั้นก็สงบได้ อันนั้นแหละเป็น การละวางอุปาทาน]

หลักสำคัญอย่าไปลืม ตัวกลาง คือใจเดิม
เวลาอะไรมากระทบวุ่นวายส่งส่าย
ก็เข้าหาตัวกลางนั้นก็สงบได้
อันนั้นแหละเป็น การละวางอุปาทาน
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

 
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๕๔

[การทำทาน เป็นผลให้จิตใจอิ่มเอิบเบิกบาน การที่จิตใจอิ่มเอิบเบิกบานมันเป็น อายุ วรรณะ สุขะ พละ ตรงนั้นแหละจิตใจเบิกบานแล้วกายมันก็เบิกบาน สุขะมันเกิดขึ้น วรรณะมันก็เกิดขึ้นมาด้วยกัน มีความอิ่มอกอิ่มใจในการที่เราทำบุญ ทำทานวันหนึ่งๆ เราทำทาน มันอิ่มใจขึ้นมาทุกวัน ก็ได้ชื่อว่าเป็นของเราแล้วอันนั้น]

การทำทาน
เป็นผลให้จิตใจอิ่มเอิบเบิกบาน
การที่จิตใจอิ่มเอิบเบิกบานมันเป็น อายุ วรรณะ สุขะ พละ ตรงนั้นแหละ
จิตใจเบิกบานแล้วกายมันก็เบิกบาน
สุขะมันเกิดขึ้น วรรณะมันก็เกิดขึ้นมาด้วยกัน
มีความอิ่มอกอิ่มใจในการที่เราทำบุญ
ทำทานวันหนึ่งๆ เราทำทาน มันอิ่มใจขึ้นมาทุกวัน
ก็ได้ชื่อว่าเป็นของเราแล้วอันนั้น
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

ทำเนียบปี 2568

["สติ สมาธิ ปัญญา ...เสมอกันคือ มันไม่ยิ่งไม่หย่อนกว่ากัน สติมีอยู่เช่นไร สมาธิก็มีอยู่เช่นนั้นปัญญามีอยู่เช่นไร สติกับสมาธิก็มีอยู่เช่นนั้นถ้าสติแก่กล้าเกินไป มันเป็นเหตุให้ระวังจนสมาธิไม่เกิด ถ้าสมาธิแก่กล้าเกินไป สติมักจะลืมตัวเลยหลับถ้าปัญญาแก่กล้า เลยฟุ้งไปนอกขอบเขตสติคุมจิตก็ไม่อยู่ เลยเลอะเทอะไปหมดอย่างนี้เรียกว่าปัญญาฟุ้งเฟ้อหาสนามลงไม่ได้"]

"สติ สมาธิ ปัญญา ...เสมอกันคือ มันไม่ยิ่งไม่หย่อนกว่ากัน
สติมีอยู่เช่นไร สมาธิก็มีอยู่เช่นนั้น
ปัญญามีอยู่เช่นไร สติกับสมาธิก็มีอยู่เช่นนั้น
ถ้าสติแก่กล้าเกินไป มันเป็นเหตุให้ระวังจนสมาธิไม่เกิด
ถ้าสมาธิแก่กล้าเกินไป สติมักจะลืมตัวเลยหลับ
ถ้าปัญญาแก่กล้า เลยฟุ้งไปนอกขอบเขต
สติคุมจิตก็ไม่อยู่ เลยเลอะเทอะไปหมด
อย่างนี้เรียกว่าปัญญาฟุ้งเฟ้อหาสนามลงไม่ได้"
คติธรรม
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

[ถ้าเราเอา ศีล คือ ความประพฤติอันดีงามเอา ธรรม คือ การประพฤติอันชอบสุจริตมาประดับตนแล้วคนเราจะงามตลอดกาล]

ถ้าเราเอา ศีล คือ ความประพฤติอันดีงาม
เอา ธรรม คือ การประพฤติอันชอบสุจริต
มาประดับตนแล้ว
คนเราจะงามตลอดกาล
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๖๕

[#ตรวจดูตัวเรา - รู้ตัวตนเอง - เพ่งออกนอก #การรู้ตัวตนเองเห็นตนเอง ไม่มีการกระทบคนอื่น ถ้าเพ่งออกภายนอก เป็นเรื่องเพ่งออกไปถึงคนอื่น โดยมากมักจะยกโทษคนอื่น แต่ก็ดีเหมือนกันเพ่งออกภายนอก เพื่อให้เป็นคติ แยกแตกต่างในการที่เห็นสิ่งเหล่านั้น"เห็นเขาไม่ดีเราพิจารณาน้อมเข้ามาถึงตัวของเรา" เราเป็นขนาดไหน เราเป็นอย่างเขาไหม เทียบเคียงลองดูครั้นถ้าหากว่าไม่เป็นก็พ้นไปได้ ถ้าหากว่าเราเป็นเช่นนั้นก็ควรที่จะแก้ไข นี่! "ถ้าเห็นโทษคนอื่นให้เห็นอย่างนี้"เมื่อเห็นคนอื่นทำดี เรามาเพ่งลองดูตัวของเรา ดีไหมตัวของเราอย่างเขาเป็นไหม เป็นอย่างเขาแล้วเราก็ดีไป "ถ้าไม่เป็นอย่างเขาแล้วเราก็แก้ไขตัวของเรา" อันนี้เพ่งออกภายนอกมีประโยชน์อย่างนั้น .. "]

#ตรวจดูตัวเรา - รู้ตัวตนเอง - เพ่งออกนอก #
การรู้ตัวตนเองเห็นตนเอง ไม่มีการกระทบคนอื่น
ถ้าเพ่งออกภายนอก เป็นเรื่องเพ่งออกไปถึงคนอื่น
โดยมากมักจะยกโทษคนอื่น แต่ก็ดีเหมือนกันเพ่งออกภายนอก
เพื่อให้เป็นคติ แยกแตกต่างในการที่เห็นสิ่งเหล่านั้น
"เห็นเขาไม่ดีเราพิจารณาน้อมเข้ามาถึงตัวของเรา"
เราเป็นขนาดไหน เราเป็นอย่างเขาไหม
เทียบเคียงลองดูครั้นถ้าหากว่าไม่เป็นก็พ้นไปได้
ถ้าหากว่าเราเป็นเช่นนั้นก็ควรที่จะแก้ไข นี่!
"ถ้าเห็นโทษคนอื่นให้เห็นอย่างนี้"
เมื่อเห็นคนอื่นทำดี เรามาเพ่งลองดูตัวของเรา ดีไหมตัวของเรา
อย่างเขาเป็นไหม เป็นอย่างเขาแล้วเราก็ดีไป
"ถ้าไม่เป็นอย่างเขาแล้วเราก็แก้ไขตัวของเรา"
อันนี้เพ่งออกภายนอกมีประโยชน์อย่างนั้น .. "
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

[ทุกข์ในการหาอาหารเลี้ยงชีพนั้น อย่างหนึ่งทุกข์ด้วยจิตใจ อย่างหนึ่งคนรวยทุกข์กว่าคนจน ก็มีถมเถไปไม่ใช่ว่าคนรวย จะสุขเลยทีเดียวเหตุนั้น พุทธศาสนา จึงสอนทุกชั้น ทุกหมู่ทั้งคนจน คนมี ให้มีที่พึ่งทางใจ คือหัดทำความสงบอบรมใจ ให้มีเวลาพักผ่อนถ้าทุกข์กลุ้มใจอย่างเดียวก็ไม่มีหนทาง จะพ้นจากทุกข์ได้คนถือพุทธศาสนา ถึงแม้จะทุกข์กายแต่เขายังเบิกบานใจอยู่เพราะเขามีที่พึ่งทางใจ"]

ทุกข์ในการหาอาหารเลี้ยงชีพนั้น อย่างหนึ่ง
ทุกข์ด้วยจิตใจ อย่างหนึ่ง
คนรวยทุกข์กว่าคนจน ก็มีถมเถไป
ไม่ใช่ว่าคนรวย จะสุขเลยทีเดียว

เหตุนั้น พุทธศาสนา จึงสอนทุกชั้น ทุกหมู่
ทั้งคนจน คนมี ให้มีที่พึ่งทางใจ คือ
หัดทำความสงบอบรมใจ ให้มีเวลาพักผ่อน

ถ้าทุกข์กลุ้มใจอย่างเดียว
ก็ไม่มีหนทาง จะพ้นจากทุกข์ได้
คนถือพุทธศาสนา ถึงแม้จะทุกข์กาย
แต่เขายังเบิกบานใจอยู่
เพราะเขามีที่พึ่งทางใจ"

หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
วัดหินหมากเป้ง

[เราตั้งสติกำหนดเท่านั้นแหละเห็นอานิสงส์ทันทีความเดือดร้อนวุ่นวายความกังวลหายหมดความทุกข์ทั้งหลายไม่มีเกี่ยวข้อง]

เราตั้งสติกำหนดเท่านั้นแหละ
เห็นอานิสงส์ทันที
ความเดือดร้อนวุ่นวาย
ความกังวลหายหมด
ความทุกข์ทั้งหลายไม่มีเกี่ยวข้อง
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๖๓