กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้

[#จับตัวกลาง"หลายนัย ที่เราจะจับตัวกลางอย่างว่า...เราคิดไปในอดีตนั้นเรียกว่า ไม่ใช่กลางคิดไปในอนาคต ก็ไม่ใช่กลางอย่าคิดไปในอดีต ในอนาคตอย่าส่งไปตามอดีต อนาคต ให้มันเฉยๆ เสียนี่แหละ ค้นหาตัวกลางได้เราไม่ยินดียินร้ายล่ะยินดี ก็ไม่เอา ยินร้าย ก็ไม่เอาวาง...กลางๆ ไม่ให้เกิดยินดียินร้าย หรือสมมุติว่า ยินดีอยู่ข้างขวา ยินร้ายอยู่ข้างซ้ายเราวาดภาพขึ้นมาที่ใจของเรานั่น...เราไม่เอาทั้งยินดียินร้ายเราเอาตัวกลางๆอย่างนี้ค้นหาตัวกลางได้เหมือนกันมีหลายวิธีที่จะค้นหา ทีนี้ มันต้องการอยู่ว่า...ยังไม่รู้ตัวกลาง คือมีลักษณะอย่างไรอย่างที่เคยอธิบายให้ฟังว่า...กลั้นลมหายใจหายใจเข้า-หายใจออกไม่เอาไม่ต้องหายใจออก หายใจเข้า เฉยๆ...กลั้นเสียมันเป็นตัวกลางเหมือนกัน จับเอาตัวกลางนั้น...พอจับตัวกลางได้แล้ว คราวนี้...ที่เราว่า จะให้จิตเป็นสมาธิไม่ต้องพูดไม่มีข้างหน้า ข้างหลังไม่มีอดีต อนาคตไม่มีรัก ไม่มีชังไม่ชอบ ไม่เกลียดไม่โกรธแล้ว มันเฉยๆ...เป็นกลางมันก็เลย เป็น...สมาธิ ในตัวทีนี้เมื่อเป็นสมาธิ...ตัวกลางๆ นั่นแหละ เราจะเห็นมันชัดขึ้นมาอะไรจะเกิด มันก็เกิดขึ้นตรงนั้น...เห็นที่เกิดของสิ่งต่างๆ ความรู้ที่เกิดจาก...สิ่งต่างๆ นั้นคือ...ตัวปัญญา"]

#จับตัวกลาง
"หลายนัย ที่เราจะจับตัวกลาง
อย่างว่า...เราคิดไปในอดีตนั้นเรียกว่า ไม่ใช่กลาง
คิดไปในอนาคต ก็ไม่ใช่กลาง
อย่าคิดไปในอดีต ในอนาคต
อย่าส่งไปตามอดีต อนาคต ให้มันเฉยๆ เสีย
นี่แหละ ค้นหาตัวกลางได้
เราไม่ยินดียินร้ายล่ะ
ยินดี ก็ไม่เอา ยินร้าย ก็ไม่เอา
วาง...กลางๆ ไม่ให้เกิดยินดียินร้าย หรือสมมุติว่า ยินดีอยู่ข้างขวา ยินร้ายอยู่ข้างซ้าย
เราวาดภาพขึ้นมาที่ใจของเรานั่น...
เราไม่เอาทั้งยินดียินร้าย
เราเอาตัวกลางๆ
อย่างนี้ค้นหาตัวกลางได้เหมือนกัน
มีหลายวิธีที่จะค้นหา ทีนี้ มันต้องการอยู่ว่า...
ยังไม่รู้ตัวกลาง คือมีลักษณะอย่างไร
อย่างที่เคยอธิบายให้ฟังว่า...กลั้นลมหายใจ
หายใจเข้า-หายใจออกไม่เอา
ไม่ต้องหายใจออก หายใจเข้า เฉยๆ...กลั้นเสีย
มันเป็นตัวกลางเหมือนกัน จับเอาตัวกลางนั้น...
พอจับตัวกลางได้แล้ว คราวนี้...
ที่เราว่า จะให้จิตเป็นสมาธิไม่ต้องพูด
ไม่มีข้างหน้า ข้างหลัง
ไม่มีอดีต อนาคต
ไม่มีรัก ไม่มีชัง
ไม่ชอบ ไม่เกลียด
ไม่โกรธแล้ว มันเฉยๆ...เป็นกลาง
มันก็เลย เป็น...สมาธิ ในตัว
ทีนี้เมื่อเป็นสมาธิ...
ตัวกลางๆ นั่นแหละ เราจะเห็นมันชัดขึ้นมา
อะไรจะเกิด มันก็เกิดขึ้นตรงนั้น...
เห็นที่เกิดของสิ่งต่างๆ ความรู้ที่เกิดจาก...สิ่งต่างๆ นั้นคือ...ตัวปัญญา"
พระราชนิโรธรังสีคัมภีรปัญญาวิศืษฏ์
(หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี)

[ความประพฤติก็ไม่มีอะไร มีในตัวของเราทั้งหมด มีกาย วาจาใจ ๓ อย่างนี้แหละ ดีชั่วอยู่ตรงนี้ จะดีก็เพราะกาย วาจา ใจ นี้จะชั่วจะเลวก็เพราะ กาย วาจา ใจ นี้]

ความประพฤติก็ไม่มีอะไร มีในตัวของเราทั้งหมด
มีกาย วาจาใจ ๓ อย่างนี้แหละ ดีชั่วอยู่ตรงนี้
จะดีก็เพราะกาย วาจา ใจ นี้
จะชั่วจะเลวก็เพราะ กาย วาจา ใจ นี้
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
กระจกเครื่องส่อง
แสดง ณ วัดหินหมากเป้ง
๑๓ ตุลาคม ๒๕๑๘

[ขอให้พิจารณาถึงเรื่องของตนเองนี่แหละมันมีผิดตรงไหนไม่ถูกตรงไหนเมื่อรู้ตัวแล้ว ก็แก้ไขไปก็หมดเรื่อง]

ขอให้พิจารณา
ถึงเรื่องของตนเองนี่แหละ
มันมีผิดตรงไหน
ไม่ถูกตรงไหน
เมื่อรู้ตัวแล้ว ก็แก้ไขไป
ก็หมดเรื่อง
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๕๗

[คนเรามีใจทุกคน กิเลสทั้งหลายเกิดจากใจบาปทั้งหลายก็เกิดจากใจ บุญทั้งหลายก็เกิดจากใจแต่เรายังไม่ทันเห็นใจ จึงว่ายังห่างไกลพุทธศาสนามาก]

คนเรามีใจทุกคน กิเลสทั้งหลายเกิดจากใจ
บาปทั้งหลายก็เกิดจากใจ
บุญทั้งหลายก็เกิดจากใจ
แต่เรายังไม่ทันเห็นใจ
จึงว่ายังห่างไกลพุทธศาสนามาก
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๖๒

[ให้พิจารณากายนี่แหละ อย่าให้จิตส่งออกนอกกายจิตมันแน่วอยู่แต่เรื่องนั้น จิตจะได้ความสงบจิตจะรวมเป็นสมาธิ อยู่ในขั้นของ สมถะ]

ให้พิจารณากายนี่แหละ
อย่าให้จิตส่งออกนอกกาย
จิตมันแน่วอยู่แต่เรื่องนั้น
จิตจะได้ความสงบ
จิตจะรวมเป็นสมาธิ อยู่ในขั้นของ สมถะ
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๗๔

[อายตนะภายใน กับ อายตนะภายนอกมากระทบกันเข้านี่แหละ ที่ทำให้เกิดทั้งคุณและโทษ ก็อยู่ที่ตรงนี้อารมณ์ที่เกิดจากอายตนะทั้งสองนี้จึงเหมือนมิตรและศัตรูไปพร้อมๆกัน]

อายตนะภายใน กับ อายตนะภายนอก
มากระทบกันเข้านี่แหละ
ที่ทำให้เกิดทั้งคุณและโทษ ก็อยู่ที่ตรงนี้
อารมณ์ที่เกิดจากอายตนะทั้งสองนี้
จึงเหมือนมิตรและศัตรูไปพร้อมๆกัน
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
(ธาตุ-ขันธ์-อายตนะ สัมพันธ์ รหัส 4 หน้า 115)

[รักษาศีลต้องถือจิตรักษาจิตก่อนจึงจะรักษาศีลถูกตัวศีลแท้เมื่อศีลเข้าถึงจิต เข้าถึงใจแล้วเราไม่ต้องรักษาศีล ศีลกลับมารักษาตัวเราเอง...ศีล คือ ความปกติของ กาย วาจา แลใจ ถ้าใจไม่ปกติเสียแล้ว กาย วาจา มันจะปกติไม่ได้เพราะกาย วาจา มันอยู่ในบังคับของจิต]

รักษาศีลต้องถือจิต
รักษาจิตก่อนจึงจะรักษาศีลถูกตัวศีลแท้
เมื่อศีลเข้าถึงจิต เข้าถึงใจแล้ว
เราไม่ต้องรักษาศีล ศีลกลับมารักษาตัวเราเอง...
ศีล คือ ความปกติของ กาย วาจา แลใจ
ถ้าใจไม่ปกติเสียแล้ว กาย วาจา มันจะปกติไม่ได้
เพราะกาย วาจา มันอยู่ในบังคับของจิต
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
(สิ้นโลก เหลือธรรม รหัส 4 หน้า 238-239)

[ประกอบแต่กิจที่ควร ละสิ่งที่ไม่ควรเสียพยายามรักษาความดีของตนไว้ก็มีแต่ทางจะดียิ่งๆขึ้นไป จะไม่เรียกว่าเพียรชอบอย่างไร]

ประกอบแต่กิจที่ควร ละสิ่งที่ไม่ควรเสีย
พยายามรักษาความดีของตนไว้
ก็มีแต่ทางจะดียิ่งๆขึ้นไป จะไม่เรียกว่า
เพียรชอบอย่างไร
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๑

[ปฏิบัติดี ปฏิบัติตรงปฏิบัติเพื่อพ้นจากทุกข์ปฏิบัติเป็นที่น่ากราบไหว้บูชานั่นแหละจึงจะเป็นพระสงฆ์แท้]

ปฏิบัติดี
ปฏิบัติตรง
ปฏิบัติเพื่อพ้นจากทุกข์
ปฏิบัติเป็นที่น่ากราบไหว้บูชา
นั่นแหละจึงจะเป็นพระสงฆ์แท้
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๙๒

[#ถาม สมัยก่อนพระพุทธเจ้าทรงบัญญัติสิกขาบทวินัยมีน้อย แต่มีพระปฏิบัติตามได้สำเร็จ มรรคผลนิพพานมาก สมัยนี้สิกขาบทวินัยมีมาก แต่มีพระได้สำเร็จมรรคผลมีน้อย นี้เป็นเพราะเหตุใด#ตอบ ปัญหานี้มีมานานแล้วแต่ครั้งพระพุทธเจ้ายังทรงพระชนมายุอยู่ พระมหากัสสปะ เถระเคยทูลถามพระพุทธเจ้าแล้วเหมือนกัน พระที่เข้ามาบวชในธรรมวินัยนี้ เบื้องต้นมีน้อยและเมื่อบวชเข้ามาแล้ว ก็ต้องการทำความเพียรเพื่อพ้นจากทุกข์จริงๆ สิกขาบทวินัยจึงไม่ต้องบัญญัติมากมาย เมื่อพระบวชมามากเข้า บวช เพื่อเจตนาหลายๆอย่างต่างๆกัน ไม่ได้บวชเพื่อความพ้นทุกข์อย่างเดียว จึงประพฤติผิดแผกแตกต่างจากทํานอง คลองธรรมเป็นอลัชชี อันเป็นเหตุทำความเดือดร้อนให้แก่พระที่มาปฏิบัติดี พระพุทธเจ้าจึงทรงบัญญัติพระวินัย มากขึ้น โดยลำดับ เพื่อปราบอลัชชีเหล่านั้น สิกขาบทวินัยจึงมีมากและผู้สำเร็จมรรคผลนิพพานจึงมีน้อย]

#ถาม สมัยก่อนพระพุทธเจ้าทรงบัญญัติสิกขาบทวินัยมีน้อย แต่มีพระปฏิบัติตามได้สำเร็จ มรรคผลนิพพานมาก สมัยนี้สิกขาบทวินัยมีมาก แต่มีพระได้สำเร็จมรรคผลมีน้อย นี้เป็นเพราะเหตุใด
#ตอบ ปัญหานี้มีมานานแล้วแต่ครั้งพระพุทธเจ้ายังทรงพระชนมายุอยู่ พระมหากัสสปะ เถระเคยทูลถามพระพุทธเจ้าแล้วเหมือนกัน พระที่เข้ามาบวชในธรรมวินัยนี้ เบื้องต้นมีน้อยและเมื่อบวชเข้ามาแล้ว ก็ต้องการทำความเพียรเพื่อพ้นจากทุกข์จริงๆ สิกขาบทวินัยจึงไม่ต้องบัญญัติมากมาย เมื่อพระบวชมามากเข้า บวช เพื่อเจตนาหลายๆอย่างต่างๆกัน ไม่ได้บวชเพื่อความพ้นทุกข์อย่างเดียว จึงประพฤติผิดแผกแตกต่างจากทํานอง คลองธรรมเป็นอลัชชี อันเป็นเหตุทำความเดือดร้อนให้แก่พระที่มาปฏิบัติดี พระพุทธเจ้าจึงทรงบัญญัติพระวินัย มากขึ้น โดยลำดับ เพื่อปราบอลัชชีเหล่านั้น สิกขาบทวินัยจึงมีมากและผู้สำเร็จมรรคผลนิพพานจึงมีน้อย
ที่มา หนังสือ ปุจฉาวิสัชนา ในประเทศ โดย หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี