กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้

[เอาชนะความโลภ ด้วยการจำแนกแจกปั่นจนให้ชินต่อความเป็นผู้มีใจกว้าง อาจได้ประสบอารมณ์ที่พึงพอใจจากบุคคลที่ได้รับการแบ่งปันคนใดคนหนึ่ง จะเอาชนะความโลภขี้เหนียวของคนอื่น ก็ต้องด้วยการสละของส่วนตัวเสียก่อน แล้วเขาจึงจะคอยคลายความโลกขี้เหนียวลงได้ ความโลภเปรียบเหมือนลมที่อัดเข้าไปในกระบอก หากไม่ระบายออกบ้างมันอาจเกิดระเบิดขึ้นได้]

เอาชนะความโลภ ด้วยการจำแนกแจกปั่นจนให้ชินต่อความเป็นผู้มีใจกว้าง
อาจได้ประสบอารมณ์ที่พึงพอใจจากบุคคลที่ได้รับการแบ่งปันคนใดคนหนึ่ง
จะเอาชนะความโลภขี้เหนียวของคนอื่น
ก็ต้องด้วยการสละของส่วนตัวเสียก่อน แล้วเขาจึงจะคอยคลายความโลกขี้เหนียวลงได้ ความโลภเปรียบเหมือนลมที่อัดเข้าไปในกระบอก
หากไม่ระบายออกบ้างมันอาจเกิดระเบิดขึ้นได้
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
สงคราม 27 ส.ค. 2506

[ถ้าเราไปเอาเรื่องคนอื่นมาเกาะเกี่ยวไว้กับจิตกับใจของเราเป็นทุกข์ทั้งนั้นเลยเป็นโลกทั้งหมดไม่มีธรรมในตัวของเรา]

ถ้าเราไปเอาเรื่องคนอื่น
มาเกาะเกี่ยวไว้กับจิตกับใจของเรา
เป็นทุกข์ทั้งนั้น
เลยเป็นโลกทั้งหมด
ไม่มีธรรมในตัวของเรา
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๖๕

[ธรรมทั้งหลายมีใจถึงก่อน มีใจเป็นใหญ่ สำเร็จแล้วด้วยใจถ้าจะพูดภาษาไทยๆของเรา ก็เรียกว่า ธรรมทั้งหลายเกิดปรากฏขึ้นที่ใจรู้เฉพาะใจตนเอง (ปัจจัตตัง) ฉะนั้น ใจจึงประเสริฐกว่าทุกสิ่งทุกอย่างเพราะใจเป็นผู้ให้สำเร็จกิจทุกกรณี]

ธรรมทั้งหลายมีใจถึงก่อน มีใจเป็นใหญ่ สำเร็จแล้วด้วยใจ
ถ้าจะพูดภาษาไทยๆของเรา ก็เรียกว่า  ธรรมทั้งหลายเกิดปรากฏขึ้นที่ใจ
รู้เฉพาะใจตนเอง (ปัจจัตตัง) ฉะนั้น ใจจึงประเสริฐกว่าทุกสิ่งทุกอย่าง
เพราะใจเป็นผู้ให้สำเร็จกิจทุกกรณี
สติปัฏฐานภาวนา
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
แสดง ณ.วัดหินหมากเป้ง วันที่ 3 ตุลาคม พ.ศ.2517

[#ทำดีได้ดีเราทำดีแล้วความดีของเราย่อมไม่หนีไปไหนเราเป็นตัวของเองอยู่ดีๆ นั่นแหละคนอื่นให้ก็เป็นการส่งเสริมความดีอย่างหนึ่งเขาไม่ให้ ความดีนั้นก็เป็นเราอยู่ดีๆ นั่นเองถ้าพิจารณาได้อย่างนี้ ก็จะเป็นความดีของเราขึ้นอีกขั้นหนึ่งถ้าไปคิดว่า เราทำดีแล้วเขาไม่ให้ความดีแก่เรา เลยโกรธ คิดน้อยใจ เกิดอิจฉาริษยาอาฆาตพยาบาทแก่เขาเลยสร้างกิเลสขึ้นมาใหญ่โต กิเลสสร้างกิเลสขึ้นมาอีกชั้นหนึ่งแทนที่จะชำระ เลยสะสมให้พอกพูนขึ้นมากิเลสคือความเศร้าหมองของใจเราเห็นง่าย ความเศร้าหมองที่เห็นง่ายๆ คือ ความโกรธ กลุ้มใจ ทำให้มืดมิดปิดไม่ให้เห็นความดีของตนและคนอื่นเขาจะดีสักเท่าไหร่ก็ไม่ยอมเห็น ไม่ยอมรู้ อันนั้นกิเลสปกปิดไว้คือ ปิดใจของเรา หุ้มห่อใจของเรา ปัญญาของเราไม่ให้เห็นเรื่องความดีของคนอื่นและสิ่งอื่นจากพระธรรมเทศนาเรื่อง กิเลส]

#ทำดีได้ดี
เราทำดีแล้วความดีของเราย่อมไม่หนีไปไหน
เราเป็นตัวของเองอยู่ดีๆ นั่นแหละ
คนอื่นให้ก็เป็นการส่งเสริมความดีอย่างหนึ่ง
เขาไม่ให้ ความดีนั้นก็เป็นเราอยู่ดีๆ นั่นเอง
ถ้าพิจารณาได้อย่างนี้ ก็จะเป็นความดีของเราขึ้นอีกขั้นหนึ่ง
ถ้าไปคิดว่า เราทำดีแล้วเขาไม่ให้ความดีแก่เรา
เลยโกรธ คิดน้อยใจ เกิดอิจฉาริษยาอาฆาตพยาบาทแก่เขา
เลยสร้างกิเลสขึ้นมาใหญ่โต กิเลสสร้างกิเลสขึ้นมาอีกชั้นหนึ่ง
แทนที่จะชำระ เลยสะสมให้พอกพูนขึ้นมา
กิเลสคือความเศร้าหมองของใจ

เราเห็นง่าย
ความเศร้าหมองที่เห็นง่ายๆ คือ ความโกรธ กลุ้มใจ
ทำให้มืดมิดปิดไม่ให้เห็นความดีของตนและคนอื่น
เขาจะดีสักเท่าไหร่ก็ไม่ยอมเห็น ไม่ยอมรู้ อันนั้นกิเลสปกปิดไว้
คือ ปิดใจของเรา หุ้มห่อใจของเรา ปัญญาของเรา
ไม่ให้เห็นเรื่องความดีของคนอื่นและสิ่งอื่น
จากพระธรรมเทศนาเรื่อง กิเลส
โดยหลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
วันที่ 17 กุมภาพันธุ์ 2520
ณ วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

[สัจจธรรม หมายถึง ธรรมของจริงแท้ มิใช่ของปลอมและหลอกลวงให้คนอื่นเข้าใจผิดธรรม ในที่นี้หมายเอาทั้งที่เป็นรูปวัตถุที่แลเห็นได้ด้วยตาและที่เป็นนามธรรม ไม่มีรูป แต่เป็นอาการของจิตธรรมทั้ง 2 อย่างนั้นมี ทั้งดีและชั่ว หยาบและละเอียดเป็นไปภายในกาย ในใจของตนและคนอื่นและก็เกิด-ดับ อยู่อย่างนั้นตลอดกาลอันทำให้บุคคลผู้ไม่เข้าใจตามความเป็นจริง กระสับกระส่าย เดือดร้อน เป็นทุกข์มากและน้อยด้วยอำนาจของความหลงของตนๆ]

สัจจธรรม หมายถึง ธรรมของจริงแท้
มิใช่ของปลอมและหลอกลวงให้คนอื่นเข้าใจผิด
ธรรม ในที่นี้หมายเอา
ทั้งที่เป็นรูปวัตถุที่แลเห็นได้ด้วยตา
และที่เป็นนามธรรม ไม่มีรูป แต่เป็นอาการของจิต
ธรรมทั้ง 2 อย่างนั้นมี ทั้งดีและชั่ว หยาบและละเอียด
เป็นไปภายในกาย ในใจของตนและคนอื่น
และก็เกิด-ดับ อยู่อย่างนั้นตลอดกาล
อันทำให้บุคคลผู้ไม่เข้าใจตามความเป็นจริง
กระสับกระส่าย เดือดร้อน เป็นทุกข์มากและน้อย
ด้วยอำนาจของความหลงของตนๆ
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
(บัญญัติ6 รหัส 5 หน้า 88)

[“พระพุทธศาสนาจะว่าเป็นของกว้างก็กว้าง กล่าวคือท่านสอนเรื่องจิตที่ส่งส่ายไปตามอารมณ์หาที่สิ้นสุดมิได้.คือหาประมาณที่สิ้นสุดไม่ได้นั่นเอง.ถ้าจะว่าเป็นของแคบก็แคบนิดเดียว.คือเมื่อมีสติคุมจิตได้แล้ว หาต้นตอที่เกิดของกิเลสได้แล้ว กิเลสก็ดับ ณ ที่นั้นเอง.“]

“พระพุทธศาสนา
จะว่าเป็นของกว้างก็กว้าง
กล่าวคือท่านสอนเรื่องจิตที่ส่งส่ายไปตามอารมณ์หาที่สิ้นสุดมิได้.
คือหาประมาณที่สิ้นสุดไม่ได้นั่นเอง.
ถ้าจะว่าเป็นของแคบก็แคบนิดเดียว.
คือเมื่อมีสติคุมจิตได้แล้ว หาต้นตอที่เกิดของกิเลสได้แล้ว
กิเลสก็ดับ ณ ที่นั้นเอง.“
โอวาทธรรม
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

[จึงว่า ตัวของเรานั่นแหละ เป็นบทบาทที่ตั้งของธรรมทั้งหลายพิจารณาอะไรก็พิจารณาไปเถิด ถ้าไม่พิจารณาในตัวของเราแล้ว ไม่ขัดเจนในตัวของเราแล้ว ไม่ปล่อยวางในตัวของเราแล้วสิ่งอื่นๆไม่ต้องพูดหรอก มันต้องเกี่ยวข้องถึงเรื่องอื่นหมดทุกสิ่งทุกอย่างจึงว่า ธรรมมีอยู่ในที่นี้ ครั้นเห็นที่นี้เป็นธรรมแล้ว ของอื่นก็เห็นเป็นธรรมหมด]

จึงว่า ตัวของเรานั่นแหละ  เป็นบทบาทที่ตั้งของธรรมทั้งหลาย
พิจารณาอะไรก็พิจารณาไปเถิด ถ้าไม่พิจารณาในตัวของเราแล้ว
ไม่ขัดเจนในตัวของเราแล้ว ไม่ปล่อยวางในตัวของเราแล้ว
สิ่งอื่นๆไม่ต้องพูดหรอก มันต้องเกี่ยวข้องถึงเรื่องอื่นหมดทุกสิ่งทุกอย่าง
จึงว่า ธรรมมีอยู่ในที่นี้ ครั้นเห็นที่นี้เป็นธรรมแล้ว ของอื่นก็เห็นเป็นธรรมหมด
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
การฝึกหัดจิต
เทศน์ ณ.วัดหินหมากเป้ง วันที่ 7 ธันวาคม พ.ศ.2523

[ถ้าหากว่ามีสติควบคุมจิต คอยกลั่นกรองจิตกำจัดความชั่วให้ออกไปเสีย เหลือไว้แต่ความดีในจิต จึงจะปรากฏแต่ความดี]

ถ้าหากว่ามีสติควบคุมจิต คอยกลั่นกรองจิต
กำจัดความชั่วให้ออกไปเสีย เหลือไว้แต่
ความดีในจิต จึงจะปรากฏแต่ความดี
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๗๙

[ประกอบแต่กิจที่ควร ละสิ่งที่ไม่ควรเสียพยายามรักษาความดีของตนไว้ก็มีแต่ทางจะดียิ่งๆขึ้นไป จะไม่เรียกว่า เพียรชอบอย่างไร]

ประกอบแต่กิจที่ควร ละสิ่งที่ไม่ควรเสีย
พยายามรักษาความดีของตนไว้
ก็มีแต่ทางจะดียิ่งๆขึ้นไป จะไม่เรียกว่า
เพียรชอบอย่างไร
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๑

[#จับตัวกลาง"หลายนัย ที่เราจะจับตัวกลางอย่างว่า...เราคิดไปในอดีตนั้นเรียกว่า ไม่ใช่กลางคิดไปในอนาคต ก็ไม่ใช่กลางอย่าคิดไปในอดีต ในอนาคตอย่าส่งไปตามอดีต อนาคต ให้มันเฉยๆ เสียนี่แหละ ค้นหาตัวกลางได้เราไม่ยินดียินร้ายล่ะยินดี ก็ไม่เอา ยินร้าย ก็ไม่เอาวาง...กลางๆ ไม่ให้เกิดยินดียินร้าย หรือสมมุติว่า ยินดีอยู่ข้างขวา ยินร้ายอยู่ข้างซ้ายเราวาดภาพขึ้นมาที่ใจของเรานั่น...เราไม่เอาทั้งยินดียินร้ายเราเอาตัวกลางๆอย่างนี้ค้นหาตัวกลางได้เหมือนกันมีหลายวิธีที่จะค้นหา ทีนี้ มันต้องการอยู่ว่า...ยังไม่รู้ตัวกลาง คือมีลักษณะอย่างไรอย่างที่เคยอธิบายให้ฟังว่า...กลั้นลมหายใจหายใจเข้า-หายใจออกไม่เอาไม่ต้องหายใจออก หายใจเข้า เฉยๆ...กลั้นเสียมันเป็นตัวกลางเหมือนกัน จับเอาตัวกลางนั้น...พอจับตัวกลางได้แล้ว คราวนี้...ที่เราว่า จะให้จิตเป็นสมาธิไม่ต้องพูดไม่มีข้างหน้า ข้างหลังไม่มีอดีต อนาคตไม่มีรัก ไม่มีชังไม่ชอบ ไม่เกลียดไม่โกรธแล้ว มันเฉยๆ...เป็นกลางมันก็เลย เป็น...สมาธิ ในตัวทีนี้เมื่อเป็นสมาธิ...ตัวกลางๆ นั่นแหละ เราจะเห็นมันชัดขึ้นมาอะไรจะเกิด มันก็เกิดขึ้นตรงนั้น...เห็นที่เกิดของสิ่งต่างๆ ความรู้ที่เกิดจาก...สิ่งต่างๆ นั้นคือ...ตัวปัญญา"]

#จับตัวกลาง
"หลายนัย ที่เราจะจับตัวกลาง
อย่างว่า...เราคิดไปในอดีตนั้นเรียกว่า ไม่ใช่กลาง
คิดไปในอนาคต ก็ไม่ใช่กลาง
อย่าคิดไปในอดีต ในอนาคต
อย่าส่งไปตามอดีต อนาคต ให้มันเฉยๆ เสีย
นี่แหละ ค้นหาตัวกลางได้
เราไม่ยินดียินร้ายล่ะ
ยินดี ก็ไม่เอา ยินร้าย ก็ไม่เอา
วาง...กลางๆ ไม่ให้เกิดยินดียินร้าย หรือสมมุติว่า ยินดีอยู่ข้างขวา ยินร้ายอยู่ข้างซ้าย
เราวาดภาพขึ้นมาที่ใจของเรานั่น...
เราไม่เอาทั้งยินดียินร้าย
เราเอาตัวกลางๆ
อย่างนี้ค้นหาตัวกลางได้เหมือนกัน
มีหลายวิธีที่จะค้นหา ทีนี้ มันต้องการอยู่ว่า...
ยังไม่รู้ตัวกลาง คือมีลักษณะอย่างไร
อย่างที่เคยอธิบายให้ฟังว่า...กลั้นลมหายใจ
หายใจเข้า-หายใจออกไม่เอา
ไม่ต้องหายใจออก หายใจเข้า เฉยๆ...กลั้นเสีย
มันเป็นตัวกลางเหมือนกัน จับเอาตัวกลางนั้น...
พอจับตัวกลางได้แล้ว คราวนี้...
ที่เราว่า จะให้จิตเป็นสมาธิไม่ต้องพูด
ไม่มีข้างหน้า ข้างหลัง
ไม่มีอดีต อนาคต
ไม่มีรัก ไม่มีชัง
ไม่ชอบ ไม่เกลียด
ไม่โกรธแล้ว มันเฉยๆ...เป็นกลาง
มันก็เลย เป็น...สมาธิ ในตัว
ทีนี้เมื่อเป็นสมาธิ...
ตัวกลางๆ นั่นแหละ เราจะเห็นมันชัดขึ้นมา
อะไรจะเกิด มันก็เกิดขึ้นตรงนั้น...
เห็นที่เกิดของสิ่งต่างๆ ความรู้ที่เกิดจาก...สิ่งต่างๆ นั้นคือ...ตัวปัญญา"
พระราชนิโรธรังสีคัมภีรปัญญาวิศืษฏ์
(หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี)