กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้

[ให้พิจารณาถึง กาย ของเรานี้เห็นความเกิด ความดับ เท่านั้นแหละธรรมทั้งหลาย เกิด ดับ เท่านั้นไม่มีเรื่องอะไร หมดทุกสิ่งทุกอย่าง]

ให้พิจารณาถึง กาย ของเรานี้
เห็นความเกิด ความดับ เท่านั้นแหละ
ธรรมทั้งหลาย เกิด ดับ เท่านั้น
ไม่มีเรื่องอะไร หมดทุกสิ่งทุกอย่าง
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๙๔

[#การอบรมจิตใจ"การภาวนา คือ การอบรมจิตใจให้มีความสงบ เป็นการชำระจิตใจให้สงบจากอารมณ์ต่างๆ ยิ่งเป็นการละเอียดไปกว่าการรักษาศีลอีก จิตของเราถ้ายังไม่สงบตราบใดแล้ว มันก็จะต้องยุ่งวุ่นวายอยู่ตราบนั้น เมื่อมาฝึกหัดภาวนา เห็นโทษเห็นภัย ของความยุ่ง ความไม่สงบด้วยตนเองแล้ว เราก็จะพยายามทุกวิถีทางที่จะละความไม่สงบ เมื่อสิ่งใดที่ละได้แล้ว อารมณ์ใดที่วางได้แล้ว เราก็จะต้องรักษาไม่ให้สิ่งนั้น มันเกิดขึ้นมาอีก ไม่ใช่ว่าเราละได้แล้ว ก็แล้วไปเลย ไม่ต้องคำนึงถึงมันอีก อย่างนั้นไม่ถูกต้อง เพราะมันอาจสามารถที่จะฟื้นฟู ขึ้นมาใหม่อีก ถ้ามันเกิดมาทีหลังจะยิ่งร้ายกว่าเก่า"]

#การอบรมจิตใจ
"การภาวนา คือ การอบรมจิตใจให้มีความสงบ เป็นการชำระจิตใจให้สงบจากอารมณ์ต่างๆ ยิ่งเป็นการละเอียดไปกว่าการรักษาศีลอีก จิตของเราถ้ายังไม่สงบตราบใดแล้ว มันก็จะต้องยุ่งวุ่นวายอยู่ตราบนั้น
เมื่อมาฝึกหัดภาวนา เห็นโทษเห็นภัย ของความยุ่ง ความไม่สงบด้วยตนเองแล้ว เราก็จะพยายามทุกวิถีทางที่จะละความไม่สงบ เมื่อสิ่งใดที่ละได้แล้ว อารมณ์ใดที่วางได้แล้ว เราก็จะต้องรักษาไม่ให้สิ่งนั้น มันเกิดขึ้นมาอีก
ไม่ใช่ว่าเราละได้แล้ว ก็แล้วไปเลย ไม่ต้องคำนึงถึงมันอีก อย่างนั้นไม่ถูกต้อง เพราะมันอาจสามารถที่จะฟื้นฟู ขึ้นมาใหม่อีก ถ้ามันเกิดมาทีหลังจะยิ่งร้ายกว่าเก่า"
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่
จ.หนองคาย

[การทำทานที่จะให้ได้รับผล โดยสมบูรณ์ ต้องครบอาการ3คือมีศรัทธา มีวัตถุทาน และ มีผู้รับทาน ที่สมควรแก่ทาน]

การทำทานที่จะให้ได้รับผล โดยสมบูรณ์
ต้องครบอาการ3
คือมีศรัทธา มีวัตถุทาน และ มีผู้รับทาน ที่สมควรแก่ทาน
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๗๑

[ความสุขทางพุทธศาสนาไม่ได้สอนถึงเรื่องด้านวัตถุวัตถุนั้นเป็นแต่เพียงเราอาศัยความสุขที่แท้จริงคือความสุขที่ไม่มีอามิสได้แก่ สันติสุข สุขด้วยความสงบ]

ความสุขทางพุทธศาสนา
ไม่ได้สอนถึงเรื่องด้านวัตถุ
วัตถุนั้นเป็นแต่เพียงเราอาศัย
ความสุขที่แท้จริงคือ
ความสุขที่ไม่มีอามิส
ได้แก่ สันติสุข สุขด้วยความสงบ
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๗

[การปฏิบัติพระพุทธศาสนาถ้าไม่ยืนตัวอยู่ในไตรสิกขาคือศีล สมาธิ ปัญญา แล้วจะไม่มีการถูกต้องอันจะให้เกิดความรู้ในสัจธรรมได้เลย]

การปฏิบัติพระพุทธศาสนา
ถ้าไม่ยืนตัวอยู่ในไตรสิกขา
คือศีล สมาธิ ปัญญา แล้ว
จะไม่มีการถูกต้อง
อันจะให้เกิดความรู้ในสัจธรรมได้เลย
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๕๑

 

[พระกริ่งนาคปรกนาสีดา ปี 2522 เนื้อทองแดง]

พระกริ่งนาคปรกนาสีดา ปี 2522 เนื้อทองแดง

[เห็นกรรมดี และกรรมชั่ว ปรากฏที่ใจของตนเป็นปัจจัตตังคือ ธรรมเป็นของรู้เฉพาะตน]

เห็นกรรมดี และกรรมชั่ว ปรากฏที่ใจของตน
เป็นปัจจัตตังคือ ธรรมเป็นของรู้เฉพาะตน
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๖๙

[#ศาสนาสอนที่ตัวเราฆราวาสพวกเราบางคน ตั้งแต่วันเกิดจนวันตาย ศีล ๕ สักตัวเดียวก็ไม่เคยรักษา พอเห็นความผิดเล็กๆ น้อยๆ ของพระภิกษุสามเณร ก็อย่าเพิ่งถือว่าเลวทั้งหมด การเหมาเอาว่าพระภิกษุเหมือนกันทั้งหมด ก็ยังไม่ถูกพุทธศาสนา ไม่ได้หมายเอาที่ พระ หมายเอาการปฏิบัติต่างหาก พระ นั้นอยู่ที่ บุคคล แต่ศาสนาไม่ได้อยู่ที่บุคคล ศาสนาเป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า ถ้าบุคคลปฏิบัติผิด ก็เป็นเรื่องบุคคลผิดไม่ใช่ศาสนาผิด ศาสนาก็ยังสอนตรงไปตรงมาอยู่ตามเดิม สอนให้ละชั่วทำดีอยู่ตามเดิม แต่คนไม่ปฏิบัติตาม เมื่อเราปฏิบัติตามคำสอนไม่ได้ จะหาว่าศาสนาไม่ดีไม่ได้ นี่ ให้พิจารณาอย่างนี้ ถ้าไม่เช่นนั้นแล้ว ใครจะทำผิด ทำเลวทรามอย่างไร เป็นเรื่องศาสนาเสื่อมหมด ยกให้ศาสนาไม่ดีทั้งนั้น บางทีแม้แต่คนเข้าวัดเข้าวามาฟังเทศน์ฟังธรรม รักษาศีล อบรมภาวนาทำกัมมัฏฐาน แสดงกิริยาโกรธกริ้วขึ้นสักทีหนึ่ง โอโฮ กล่าวโทษศาสนานี้ไม่ดีเลย เข้าวัดเข้าวาจนแก่จนเฒ่าแล้วยังละโลภโมโทสันไม่ได้ พูดอย่างนี้มันก็ผิดไป อย่าพูดอย่างนั้น นั่นเรื่องของบุคคล ศาสนาสอนให้ละ แต่บุคคลไม่ละ ไม่ทราบจะให้ทำอย่างไร ถ้าเข้าใจได้อย่างนี้ก็สบายเมื่อเป็นอย่างนี้แล้วจะทำอย่างไร ขอตอบว่า เมื่อเขาไม่ทำ เราทำ พากันคิดมานะขึ้นสักคนหรือทุกคน คิดมานะขึ้นมา ลองดูซิ เขาไม่ทำเราทำ กระทำเป็นตัวอย่างเขา ทีนี้มันไม่เป็นเช่นนั้นน่ะซี ส่วนมากพอเห็นเขาไม่ทำ เราก็เลยไม่ทำ เลยพลอยไม่ดีไปตามเขา เมื่อเราไม่ดี ก็คอยกล่าวโทษคนอื่น ต่างคนต่างกล่าวโทษซึ่งกันและกัน เป็นเรื่องเดือดร้อนวุ่นวาย แล้วมันจะดีอย่างไร จึงว่าอย่าไปโทษศาสนา ศาสนาสอนดี สอนให้ทุกคนพัฒนาตนเองทั้งกายและใจ ไม่ได้สอนพัฒนาแต่กาย ชาวโลกเดี๋ยวนี้เขาสอนพัฒนากันแต่ส่วนร่างกาย พัฒนาจนถึงขนาดนี้แล้ว แทนที่โลกจะได้รับความสุขเยือกเย็น แต่โลกกลับเดือดร้อนยิ่งกว่าเก่า นี่ก็แสดงว่าพัฒนายังไม่ถูกต้อง ถ้าหากพัฒนาตามทางพุทธศาสนา คือพัฒนาไปพร้อมกันทั้งกายและใจแล้ว ชาวโลกจะได้รับความเยือกเย็นสักขนาดไหน อันนี้ ยังไม่มีใครทำ อย่างไรก็ตามเท่าที่อธิบายมานี้ก็พอให้เห็นคุณประโยชน์ของการพัฒนาพร้อมๆ กันไปแล้วว่า คงจะมีความสุขแน่ศาสนาสอนให้ได้รับความสงบ ไม่ใช่สอนให้เดือดร้อนวุ่นวาย เมื่อเราสงบแล้ว คนอื่นยังไม่สงบก็ปล่อยไปเสียก่อน ถ้าทุกคนต่างพากันทำความสงบแล้ว จะได้รับความสุขเยือกเย็นขนาดไหน ลองหลับตาคิดดูก็แล้วกัน]

#ศาสนาสอนที่ตัวเรา
ฆราวาสพวกเราบางคน ตั้งแต่วันเกิดจนวันตาย ศีล ๕ สักตัวเดียวก็ไม่เคยรักษา
พอเห็นความผิดเล็กๆ น้อยๆ ของพระภิกษุสามเณร ก็อย่าเพิ่งถือว่าเลวทั้งหมด
การเหมาเอาว่าพระภิกษุเหมือนกันทั้งหมด ก็ยังไม่ถูก
พุทธศาสนา ไม่ได้หมายเอาที่ พระ หมายเอาการปฏิบัติต่างหาก
พระ นั้นอยู่ที่ บุคคล แต่ศาสนาไม่ได้อยู่ที่บุคคล
ศาสนาเป็นคำสั่งสอนของพระพุทธเจ้า
ถ้าบุคคลปฏิบัติผิด ก็เป็นเรื่องบุคคลผิดไม่ใช่ศาสนาผิด
ศาสนาก็ยังสอนตรงไปตรงมาอยู่ตามเดิม
สอนให้ละชั่วทำดีอยู่ตามเดิม แต่คนไม่ปฏิบัติตาม
เมื่อเราปฏิบัติตามคำสอนไม่ได้ จะหาว่าศาสนาไม่ดีไม่ได้
นี่ ให้พิจารณาอย่างนี้
ถ้าไม่เช่นนั้นแล้ว ใครจะทำผิด ทำเลวทรามอย่างไร เป็นเรื่องศาสนาเสื่อมหมด
ยกให้ศาสนาไม่ดีทั้งนั้น
บางทีแม้แต่คนเข้าวัดเข้าวามาฟังเทศน์ฟังธรรม รักษาศีล อบรมภาวนาทำกัมมัฏฐาน แสดงกิริยาโกรธกริ้วขึ้นสักทีหนึ่ง
โอโฮ กล่าวโทษศาสนานี้ไม่ดีเลย เข้าวัดเข้าวาจนแก่จนเฒ่าแล้วยังละโลภโมโทสันไม่ได้
พูดอย่างนี้มันก็ผิดไป
อย่าพูดอย่างนั้น นั่นเรื่องของบุคคล
ศาสนาสอนให้ละ แต่บุคคลไม่ละ ไม่ทราบจะให้ทำอย่างไร
ถ้าเข้าใจได้อย่างนี้ก็สบาย
เมื่อเป็นอย่างนี้แล้วจะทำอย่างไร
ขอตอบว่า เมื่อเขาไม่ทำ เราทำ
พากันคิดมานะขึ้นสักคนหรือทุกคน คิดมานะขึ้นมา
ลองดูซิ เขาไม่ทำเราทำ กระทำเป็นตัวอย่างเขา
ทีนี้มันไม่เป็นเช่นนั้นน่ะซี
ส่วนมากพอเห็นเขาไม่ทำ เราก็เลยไม่ทำ เลยพลอยไม่ดีไปตามเขา
เมื่อเราไม่ดี ก็คอยกล่าวโทษคนอื่น
ต่างคนต่างกล่าวโทษซึ่งกันและกัน เป็นเรื่องเดือดร้อนวุ่นวาย
แล้วมันจะดีอย่างไร
จึงว่าอย่าไปโทษศาสนา
ศาสนาสอนดี สอนให้ทุกคนพัฒนาตนเองทั้งกายและใจ
ไม่ได้สอนพัฒนาแต่กาย
ชาวโลกเดี๋ยวนี้เขาสอนพัฒนากันแต่ส่วนร่างกาย
พัฒนาจนถึงขนาดนี้แล้ว แทนที่โลกจะได้รับความสุขเยือกเย็น
แต่โลกกลับเดือดร้อนยิ่งกว่าเก่า นี่ก็แสดงว่าพัฒนายังไม่ถูกต้อง
ถ้าหากพัฒนาตามทางพุทธศาสนา คือพัฒนาไปพร้อมกันทั้งกายและใจแล้ว
ชาวโลกจะได้รับความเยือกเย็นสักขนาดไหน อันนี้ ยังไม่มีใครทำ
อย่างไรก็ตามเท่าที่อธิบายมานี้
ก็พอให้เห็นคุณประโยชน์ของการพัฒนาพร้อมๆ กันไปแล้วว่า คงจะมีความสุขแน่
ศาสนาสอนให้ได้รับความสงบ ไม่ใช่สอนให้เดือดร้อนวุ่นวาย
เมื่อเราสงบแล้ว คนอื่นยังไม่สงบก็ปล่อยไปเสียก่อน
ถ้าทุกคนต่างพากันทำความสงบแล้ว
จะได้รับความสุขเยือกเย็นขนาดไหน ลองหลับตาคิดดูก็แล้วกัน
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

[เราตั้งสติกำหนดเท่านั้นแหละเห็นอานิสงส์ทันทีความเดือดร้อนวุ่นวายความกังวลหายหมดความทุกข์ทั้งหลายไม่มีเกี่ยวข้อง]

เราตั้งสติกำหนดเท่านั้นแหละ
เห็นอานิสงส์ทันที
ความเดือดร้อนวุ่นวาย
ความกังวลหายหมด
ความทุกข์ทั้งหลายไม่มีเกี่ยวข้อง
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๖๓