กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้

[พระพุทธศาสนาย่อมเป็นผลดี นำความสุขมาให้เฉพาะแต่ผู้ศึกษาให้เข้าใจและเลื่อมใสปฏิบัติถูกเท่านั้นแต่กลับเป็นผลร้ายเกิดความฉิบหายแก่ผู้ไม่เข้าใจ ปฏิบัติผิดไม่เลื่อมใส]

พระพุทธศาสนาย่อมเป็นผลดี
นำความสุขมาให้
เฉพาะแต่ผู้ศึกษาให้เข้าใจ
และเลื่อมใสปฏิบัติถูกเท่านั้น
แต่กลับเป็นผลร้ายเกิดความฉิบหาย
แก่ผู้ไม่เข้าใจ ปฏิบัติผิดไม่เลื่อมใส
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๕๑

[ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ เป็นโคจรที่เที่ยว แสวงอารมณ์ของจิตเมื่อเราปิด คือ สำรวมมีสติระวังอย่าให้จิตไปหลงในอารมณ์ทั้ง๖ได้เป็นอันว่า มารผูกมัดเราด้วยบ่วงไม่ได้]

ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ
เป็นโคจรที่เที่ยว แสวงอารมณ์ของจิต
เมื่อเราปิด คือ สำรวมมีสติระวัง
อย่าให้จิตไปหลงในอารมณ์ทั้ง๖ได้
เป็นอันว่า มารผูกมัดเราด้วยบ่วงไม่ได้
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๔๙

[#สมถะ_วิปัสสนาไปคบค้าสมาคมกับครูบาอาจารย์หลายท่านหลายองค์องค์นั้นว่าอย่างนั้น องค์นี้ว่าอย่างนี้ ก็เลยลังเลสงสัยไม่ทราบว่าจะเอาอะไรมาเป็นหลักท่านชำนาญทางไหนท่านก็สอนไปตามเรื่องของท่าน ผลที่สุดก็รวมเป็นอันเดียวกัน คือรวมให้จิตเป็นหนึ่งเท่านั้นการที่จิตรวมเป็นหนึ่งนั่นแหละคือ สมถะ บางสำนักท่านเรียกว่า วิปัสสนาแต่สมถะยังไม่ทันเป็น จะเรียกว่าวิปัสสนาได้อย่างไร คงจะเป็น วิปัสสนึก หรอกไม่ใช่วิปัสสนา นึกไปคิดไปให้รูปนามเกิดดับเฉย ๆ นี่แหละ ท่านผู้คิดเห็นอย่างนั้น ยังไม่ทันรู้จักเรื่องวิปัสสนาเสียด้วยซ้ำวิปัสสนาจริงแล้วไม่ต้องคิด ไม่ต้องนึก ไม่ต้องปรุงแต่ง มันเป็นเอง มันเกิดของมันต่างหากเมื่อมันเกิดแล้วจะต้องชัดแจ้งประจักษ์ใน พระไตรลักษณ์ญาณด้วยตัวของตนเองต่างหากเหตุนั้นจึงอย่าพากันสงสัย เมื่อหมดความสงสัยในกรรมฐานนั้น มันถึงความเป็นหนึ่ง หมดสงสัยในขั้นนั้น อันนั้นตอนหนึ่งต่างหาก เพราะไม่คิด ไม่นึก ไม่ปรุง ไม่แต่ง จึงหมดสงสัยในขั้นนั้น แต่ความสงสัยลึกกว่านั้นยังมีอยู่ แต่ถึงอย่างไรก็ขอให้หมดสงสัยไปในขั้นนั้นเสียก่อน ถึงวิปัสสนาก็ไม่หมดสงสัยเป็นขั้นเป็นตอนเหมือนกัน]

#สมถะ_วิปัสสนา
ไปคบค้าสมาคมกับครูบาอาจารย์หลายท่านหลายองค์
องค์นั้นว่าอย่างนั้น องค์นี้ว่าอย่างนี้ ก็เลยลังเลสงสัยไม่ทราบว่าจะเอาอะไรมาเป็นหลัก
ท่านชำนาญทางไหนท่านก็สอนไปตามเรื่องของท่าน ผลที่สุดก็รวมเป็นอันเดียวกัน คือรวมให้จิตเป็นหนึ่งเท่านั้น
การที่จิตรวมเป็นหนึ่งนั่นแหละคือ สมถะ บางสำนักท่านเรียกว่า วิปัสสนา
แต่สมถะยังไม่ทันเป็น จะเรียกว่าวิปัสสนาได้อย่างไร คงจะเป็น วิปัสสนึก หรอกไม่ใช่วิปัสสนา นึกไปคิดไปให้รูปนามเกิดดับเฉย ๆ นี่แหละ ท่านผู้คิดเห็นอย่างนั้น ยังไม่ทันรู้จักเรื่องวิปัสสนาเสียด้วยซ้ำ
วิปัสสนาจริงแล้วไม่ต้องคิด ไม่ต้องนึก ไม่ต้องปรุงแต่ง มันเป็นเอง มันเกิดของมันต่างหาก
เมื่อมันเกิดแล้วจะต้องชัดแจ้งประจักษ์ใน พระไตรลักษณ์ญาณด้วยตัวของตนเองต่างหาก
เหตุนั้นจึงอย่าพากันสงสัย เมื่อหมดความสงสัยในกรรมฐานนั้น มันถึงความเป็นหนึ่ง หมดสงสัยในขั้นนั้น อันนั้นตอนหนึ่งต่างหาก เพราะไม่คิด ไม่นึก ไม่ปรุง ไม่แต่ง จึงหมดสงสัยในขั้นนั้น แต่ความสงสัยลึกกว่านั้นยังมีอยู่ แต่ถึงอย่างไรก็ขอให้หมดสงสัยไปในขั้นนั้นเสียก่อน ถึงวิปัสสนาก็ไม่หมดสงสัยเป็นขั้นเป็นตอนเหมือนกัน
โอวาทธรรม
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

[ผู้มีความละอายต่อบาป กลัวต่อบาป จะงดเว้นการทำชั่วทุกประการเพราะระลึกอยู่ได้เสมอ จึงละอายและกลัวอยู่เสมอ]

ผู้มีความละอายต่อบาป กลัวต่อบาป
จะงดเว้นการทำชั่วทุกประการ
เพราะระลึกอยู่ได้เสมอ
จึงละอายและกลัวอยู่เสมอ
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๙๐

[ความเศร้าหมองเรียกว่า กิเลสมันทำให้จิตใจของเราไม่ผ่องใสนั่นแหละเป็นกิเลสจะชื่ออะไรก็ตาม]

ความเศร้าหมองเรียกว่า กิเลส
มันทำให้จิตใจของเราไม่ผ่องใส
นั่นแหละเป็นกิเลส
จะชื่ออะไรก็ตาม
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือเทสรังสีรำลึก

[ความเศร้าหมองเรียกว่า กิเลสมันทำให้จิตใจของเราไม่ผ่องใสนั่นแหละเป็นกิเลสจะชื่ออะไรก็ตาม]

ความเศร้าหมองเรียกว่า กิเลส
มันทำให้จิตใจของเราไม่ผ่องใส
นั่นแหละเป็นกิเลส
จะชื่ออะไรก็ตาม
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือเทสรังสีรำลึก

[ถือรูปให้ถือคุณ อย่าไปถือเป็นของศักดิ์สิทธิ์เห็นรูปแล้วนึกถึงคุณท่าน เรานึกถึงรูปนึกถึงคุณท่านแล้วเราก็จะละอายใจ เราจะละความชั่วจะทำความดีตลอดเวลาการนับถือเช่นนี้ไม่มีเสื่อมตลอดเวลาเลย]

ถือรูปให้ถือคุณ อย่าไปถือเป็นของศักดิ์สิทธิ์
เห็นรูปแล้วนึกถึงคุณท่าน เรานึกถึงรูปนึกถึงคุณท่านแล้ว
เราก็จะละอายใจ เราจะละความชั่ว
จะทำความดีตลอดเวลา
การนับถือเช่นนี้ไม่มีเสื่อมตลอดเวลาเลย
หลวงป่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือเทสรังสีรำลึก

[เคารพนับถือแท้----------------------ธรรมดาผู้ที่เคารพนับถือสิ่งใดก็ดี เมื่อเคารพนับถืออย่างเต็มที่แล้ว จะยืน เดิน นั่ง นอน อิริยาบถใดๆ จะต้องระลึกคิดถึงอยู่เป็นนิจ นั่นเรียกว่า เคารพนับถือแท้ เป็นบุญเป็นกุศลนำความสุขมาให้โดยถ่ายเดียวส่วนการระลึกถึงของที่เป็นพิษนั้น ก็ระลึกถึงเหมือนกัน แต่ระลึกถึงไม่เป็นระเบียบ คือ ไม่ทราบว่าระลึกถึงกี่ครั้งกี่หน และด้วยความเศร้าหมอง จิตใจไม่ผ่องใส อารมณ์ร้อนเป็นต้นว่า ระลึกถึงความโกรธ ความไม่พอใจ ความอิจฉาริษยา อาฆาตพยาบาทจองเวร จองกรรมกัน เหล่านี้เป็นต้น ระลึกถึงของเหล่านี้จิตใจเศร้าหมอง เป็นของไม่ดี จงงดเว้นเสีย]

เคารพนับถือแท้
----------------------
ธรรมดาผู้ที่เคารพนับถือสิ่งใดก็ดี เมื่อเคารพนับถืออย่างเต็มที่แล้ว
จะยืน เดิน นั่ง นอน อิริยาบถใดๆ จะต้องระลึกคิดถึงอยู่เป็นนิจ
นั่นเรียกว่า เคารพนับถือแท้ เป็นบุญเป็นกุศลนำความสุขมาให้โดยถ่ายเดียว
ส่วนการระลึกถึงของที่เป็นพิษนั้น ก็ระลึกถึงเหมือนกัน
แต่ระลึกถึงไม่เป็นระเบียบ คือ ไม่ทราบว่าระลึกถึงกี่ครั้งกี่หน
และด้วยความเศร้าหมอง จิตใจไม่ผ่องใส อารมณ์ร้อน
เป็นต้นว่า ระลึกถึงความโกรธ ความไม่พอใจ ความอิจฉาริษยา
อาฆาตพยาบาทจองเวร จองกรรมกัน เหล่านี้เป็นต้น
ระลึกถึงของเหล่านี้จิตใจเศร้าหมอง เป็นของไม่ดี จงงดเว้นเสีย
พระราชนิโรธรังสี คัมภีรปัญญาวิศิษฏ์
(หลวงปู่เทสก์ เทสฺรํสี)

[เราชอบใจจะทำอะไร ก็ทำลงไปชอบใจจะพูดอะไร ก็พูดไปชอบใจจะคิดอะไร ก็คิดไปแต่อันนั้นจะเป็นผลดีหรือผลเสียอย่างไร ไม่รู้ต้องอาศัยพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า จึงจะรู้]

เราชอบใจจะทำอะไร ก็ทำลงไป
ชอบใจจะพูดอะไร ก็พูดไป
ชอบใจจะคิดอะไร ก็คิดไป
แต่อันนั้นจะเป็นผลดี
หรือผลเสียอย่างไร ไม่รู้
ต้องอาศัยพระธรรมคำสอน
ของพระพุทธเจ้า จึงจะรู้
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๒๔

[ความรู้ที่เกิดจากความสงบจึงเป็นของวิเศษศักดิ์สิทธิ์ สามารถที่จะปัดเป่าความชั่วของตนที่มีอยู่ให้หายไปได้ ถึงไม่หมดก็เบาบางลงไป]

ความรู้ที่เกิดจากความสงบจึงเป็นของวิเศษศักดิ์สิทธิ์
สามารถที่จะปัดเป่าความชั่วของตนที่มีอยู่ให้หายไปได้ ถึงไม่หมดก็เบาบางลงไป
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี