กระทู้เมื่อเร็วๆ นี้

พระพุทธเจ้าพระองค์ทรงตรัสว่า ธรรมอย่างยิ่งทั้ง ๔ อย่างนี้เราได้ทำมาแล้ว
ซึ่งไม่มีใครจะทำได้เหมือนเรา แต่ก็ไม่เป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์ได้

ธรรม ๔ อย่างเป็นไฉน
ธรรม ๔ อย่าง คือ
เกลียดอย่างยิ่ง ๑
กลัวอย่างยิ่ง ๑
ระวังอย่างยิ่ง ๑
ตบะอย่างยิ่ง ๑
เกลียดอย่างยิ่งเป็นไฉน คือ
           เห็นร่างกายของตนและของคนอื่นเป็นของน่าเกลียด
           และทุกข์ทั้งหลายในโลกนี้เป็นของน่าเบื่อหน่ายแทบจะอยู่ไม่ได้เสียเลย
           นั่นเรียกว่า เห็นหน้าเดียว
           คนทั้งโลกพร้อมด้วยตัวของเราทำไม่จึงอยู่มาได้จนบัดนี้ เขาโง่หรือตัวเราโง่
           ท่านผู้รู้ทั้งหลายเห็นสภาพตามความเป็นจริงแล้วเกิดสลดสังเวชเบื่อหน่าย
            ถอนความยินดีในโลกด้วยอุบายแยบคายอันชอบแล้ว
กลัวอย่างยิ่งเป็นไฉน คือ
            กลัวบาปอกุศลแม้แต่อาบัติเล็กๆ น้อยๆ ก็กลัวเป็นต้นว่า
            จะยกย่างเดินเหินไปมาที่ไหนก็กลัวจะไปเหยียบมดและตัวแมลงต่างๆ ให้ตายเป็นอาบัติ นั่นเรียกว่า ระวังส่งออกไปนอก
            พระวินัยท่านสอนให้ระวังที่ใจถ้าไม่มีเจตนาแกล้งทำให้ล่วงเกินก็ไม่เป็นอาบัติ
ระวังอย่างยิ่งเป็นไฉน คือ สังวรกาย วาจา ใจ ไม่ให้เกิดกิเลสบาปอกุศลทั้งหลาย
            ซึ่งมันล่องลอยมาตาม อายตนะทั้ง ๖ นี้
            ระวังจนไม่ให้เห็น ไม่ให้ได้ยินสิ่งต่างๆ จนเข้าไปอยู่ในป่าคนเดียว
            เวลาเข้าไปบิณฑบาตในบ้านก็เอาตาลปัตรบังหน้าไว้ กลัวมันจะเห็นคน
            อย่างนี้เขาเรียกว่า ลิงหลอกเจ้า
            กิเลสมันไม่ได้เกิดขึ้นที่อายตนะ แต่มันจะเกิดที่ใจต่างหาก
            ขอโทษเถิด คนตายแล้วให้ผู้หญิงคนสวยๆ ไปนอนด้วย มันก็นิ่งเฉย
            ผู้หญิงที่ไปนอนกลับกลัวเสียอีก
ตบะอย่างยิ่งเป็นไฉน คือ
            นักพรตที่ทำความเพียรเร่งบำเพ็ญตบะธรรมที่จะให้พ้นจากทุกข์ในเดี๋ยวนั้น
            ทำความเพียรตลอดทั้งกลางวันกลางคืน ไม่คิดถึงชีวิตชีวาเลย
            เหมือนกับกิเลสมันเป็นตัวเป็นตนวิ่งจับผูกเอามาได้ฉะนั้น
            แท้จริงกิเลสมันวิ่งเข้ามาซุกอยู่ในความเพียร
            (คือ ความอยากพ้นจากทุกข์) นั่นเอง ไม่รู้ตัวมัน
             ความอยากทำให้ใจขุ่นมัว น้ำขุ่นทำให้ไม่เห็นตัวปลา
             ถึงแม้น้ำใสแต่ยังกระเพื่อมอยู่ก็ไม่เห็นตัวปลาเหมือนกัน
ความเกลียด ความกลัว ความระวัง และตบะ
             อย่างยิ่งทั้ง ๔ อย่างนี้ พระองค์ได้ทรงบำเพ็ญมาแล้ว
             พระองค์ทรงเห็นว่าไม่เป็นไปเพื่อพ้นจากทุกข์ทั้งปวง จึงละเสีย
            แล้วทรงปฏิบัติทางสายกลางจึงทรงสำเร็จพระโพธิญาณ

จากหนังสือ ปุจฉาวิสัชชนาในประเทศ
โดย พระราชนิโรธรังสี คัมภีรปัญญาวิศิษฏ์ (เทสก์ เทสรํสี)
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

[การสร้างคุณงามความดี ค่อยเก็บเล็กผสมน้อยจะทำให้ค่อยมากมูลเพิ่มพูนขึ้นมา จนเป็นคนไม่จน]

การสร้างคุณงามความดี ค่อยเก็บเล็กผสมน้อย
จะทำให้ค่อยมากมูลเพิ่มพูนขึ้นมา จนเป็นคนไม่จน
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๕๑

[กระทบแต่ก็ไม่เข้าถึงใจเราจับหลักอันนั้นได้แน่วแน่อยู่ในหลักอันนั้นเชื่อมั่นอยู่ในหลักอันนั้นตั้งอยู่อันนั้นแหละเป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์อย่างแน่นอน]

กระทบแต่ก็ไม่เข้าถึงใจ
เราจับหลักอันนั้นได้
แน่วแน่อยู่ในหลักอันนั้น
เชื่อมั่นอยู่ในหลักอันนั้น
ตั้งอยู่อันนั้นแหละ
เป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์อย่างแน่นอน
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๒

[สติปัญญาที่เกิดจากการฝึกฝนอบรมพิจารณาตัวเองนี้ เปรียบเหมือนของที่มีคมสามารถตัดกิเลสตัณหาให้ขาดไปได้เป็นชั้นๆ ถ้าเรามีสมาธิมั่นคงก็ตัดได้]

สติปัญญาที่เกิดจากการฝึกฝนอบรม
พิจารณาตัวเองนี้ เปรียบเหมือนของที่มีคม
สามารถตัดกิเลสตัณหา
ให้ขาดไปได้เป็นชั้นๆ ถ้าเรามีสมาธิมั่นคงก็ตัดได้
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๗

[พิจารณา รูป นาม ให้เห็นเป็น ธาตุมันมีประโยชน์อย่างไรเห็นเป็นธาตุแล้วมันละ มันถอนทุกข์เกิดขึ้นแล้วจะไม่เป็น ทุกข์]

พิจารณา รูป นาม ให้เห็นเป็น ธาตุ
มันมีประโยชน์อย่างไร
เห็นเป็นธาตุแล้ว
มันละ มันถอน
ทุกข์เกิดขึ้นแล้วจะไม่เป็น ทุกข์
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๔๗

[ทุกข์ที่เห็นในความสงบนั้น จิตมันสงบแล้ว จึงเห็นทุกข์ที่เกิดอยู่ก่อน ต้องมีผู้เห็น อาการที่เห็นแล้วก็ทุกข์ที่เห็น ๓ อย่างประกอบกัน นี่เป็นปัญญา]

ทุกข์ที่เห็นในความสงบนั้น
จิตมันสงบแล้ว จึงเห็นทุกข์ที่เกิดอยู่ก่อน
ต้องมีผู้เห็น อาการที่เห็น
แล้วก็ทุกข์ที่เห็น ๓ อย่างประกอบกัน
นี่เป็นปัญญา
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

[ในเมื่อเรายังมี หู ตา สว่างแจ่มใสมีจิตใจคิดนึกตรึกตรองได้และมีคนเทศน์อบรมสั่งสอนรีบปฏิบัติฝึกหัด หรือฟังเทศน์ฟังธรรมจดจำคำสอนของพระพุทธเจ้าให้ได้เรียกว่า รีบแจว รีบพายหาสมบัติข้าวของที่ตนจะพึงได้]

ในเมื่อเรายังมี หู ตา สว่างแจ่มใส
มีจิตใจคิดนึกตรึกตรองได้
และมีคนเทศน์อบรมสั่งสอน
รีบปฏิบัติฝึกหัด หรือฟังเทศน์ฟังธรรม
จดจำคำสอนของพระพุทธเจ้าให้ได้
เรียกว่า รีบแจว รีบพาย
หาสมบัติข้าวของที่ตนจะพึงได้
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๔๖

[ความโลภ ความโกรธ ความหลง เอาเป็นเครื่องบูชาพระพุทธเจ้าบูชาพระธรรม บูชาพระสงฆ์ ได้บุญมากทีเดียว ได้อานิสงส์มากทีเดียว นี่ปฏิบัติบูชาเป็นอย่างนี้]

ความโลภ ความโกรธ ความหลง
เอาเป็นเครื่องบูชาพระพุทธเจ้า
บูชาพระธรรม บูชาพระสงฆ์
ได้บุญมากทีเดียว ได้อานิสงส์มากทีเดียว
นี่ปฏิบัติบูชาเป็นอย่างนี้
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๖๘

[เราเอาพระคุณของพระพุทธเจ้ามาเป็นสรณะ คือเอามาเป็นเครื่องระลึกถึงคุณงามความดีของพระองค์อยู่ตลอดกาลเวลา]

เราเอาพระคุณของพระพุทธเจ้า
มาเป็นสรณะ คือ
เอามาเป็นเครื่องระลึกถึง
คุณงามความดีของพระองค์
อยู่ตลอดกาลเวลา
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๒

[หัดเป็นคนสร้างบุญกุศล อย่าให้เป็นคนจนคุณงามความดีมีปรากฏขึ้นในใจของตนแล้วได้ชื่อว่าเป็นมหาเศรษฐีบุญกุศล อยู่ในโลกนี้ก็เป็นผู้ไม่จน ละโลกนี้ไปแล้ว ก็เป็นผู้ไม่จน]

หัดเป็นคนสร้างบุญกุศล อย่าให้เป็นคนจน
คุณงามความดีมีปรากฏขึ้นในใจของตนแล้ว
ได้ชื่อว่าเป็นมหาเศรษฐีบุญกุศล
อยู่ในโลกนี้ก็เป็นผู้ไม่จน ละโลกนี้ไปแล้ว ก็เป็นผู้ไม่จน
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๕๑