[ถือรูปให้ถือคุณ อย่าไปถือเป็นของศักดิ์สิทธิ์เห็นรูปแล้วนึกถึงคุณท่าน เรานึกถึงรูปนึกถึงคุณท่านแล้วเราก็จะละอายใจ เราจะละความชั่วจะทำความดีตลอดเวลาการนับถือเช่นนี้ไม่มีเสื่อมตลอดเวลาเลย]

ถือรูปให้ถือคุณ อย่าไปถือเป็นของศักดิ์สิทธิ์
เห็นรูปแล้วนึกถึงคุณท่าน เรานึกถึงรูปนึกถึงคุณท่านแล้ว
เราก็จะละอายใจ เราจะละความชั่ว
จะทำความดีตลอดเวลา
การนับถือเช่นนี้ไม่มีเสื่อมตลอดเวลาเลย
หลวงป่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือเทสรังสีรำลึก

[เคารพนับถือแท้----------------------ธรรมดาผู้ที่เคารพนับถือสิ่งใดก็ดี เมื่อเคารพนับถืออย่างเต็มที่แล้ว จะยืน เดิน นั่ง นอน อิริยาบถใดๆ จะต้องระลึกคิดถึงอยู่เป็นนิจ นั่นเรียกว่า เคารพนับถือแท้ เป็นบุญเป็นกุศลนำความสุขมาให้โดยถ่ายเดียวส่วนการระลึกถึงของที่เป็นพิษนั้น ก็ระลึกถึงเหมือนกัน แต่ระลึกถึงไม่เป็นระเบียบ คือ ไม่ทราบว่าระลึกถึงกี่ครั้งกี่หน และด้วยความเศร้าหมอง จิตใจไม่ผ่องใส อารมณ์ร้อนเป็นต้นว่า ระลึกถึงความโกรธ ความไม่พอใจ ความอิจฉาริษยา อาฆาตพยาบาทจองเวร จองกรรมกัน เหล่านี้เป็นต้น ระลึกถึงของเหล่านี้จิตใจเศร้าหมอง เป็นของไม่ดี จงงดเว้นเสีย]

เคารพนับถือแท้
----------------------
ธรรมดาผู้ที่เคารพนับถือสิ่งใดก็ดี เมื่อเคารพนับถืออย่างเต็มที่แล้ว
จะยืน เดิน นั่ง นอน อิริยาบถใดๆ จะต้องระลึกคิดถึงอยู่เป็นนิจ
นั่นเรียกว่า เคารพนับถือแท้ เป็นบุญเป็นกุศลนำความสุขมาให้โดยถ่ายเดียว
ส่วนการระลึกถึงของที่เป็นพิษนั้น ก็ระลึกถึงเหมือนกัน
แต่ระลึกถึงไม่เป็นระเบียบ คือ ไม่ทราบว่าระลึกถึงกี่ครั้งกี่หน
และด้วยความเศร้าหมอง จิตใจไม่ผ่องใส อารมณ์ร้อน
เป็นต้นว่า ระลึกถึงความโกรธ ความไม่พอใจ ความอิจฉาริษยา
อาฆาตพยาบาทจองเวร จองกรรมกัน เหล่านี้เป็นต้น
ระลึกถึงของเหล่านี้จิตใจเศร้าหมอง เป็นของไม่ดี จงงดเว้นเสีย
พระราชนิโรธรังสี คัมภีรปัญญาวิศิษฏ์
(หลวงปู่เทสก์ เทสฺรํสี)

[เราชอบใจจะทำอะไร ก็ทำลงไปชอบใจจะพูดอะไร ก็พูดไปชอบใจจะคิดอะไร ก็คิดไปแต่อันนั้นจะเป็นผลดีหรือผลเสียอย่างไร ไม่รู้ต้องอาศัยพระธรรมคำสอนของพระพุทธเจ้า จึงจะรู้]

เราชอบใจจะทำอะไร ก็ทำลงไป
ชอบใจจะพูดอะไร ก็พูดไป
ชอบใจจะคิดอะไร ก็คิดไป
แต่อันนั้นจะเป็นผลดี
หรือผลเสียอย่างไร ไม่รู้
ต้องอาศัยพระธรรมคำสอน
ของพระพุทธเจ้า จึงจะรู้
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๒๔

[ความรู้ที่เกิดจากความสงบจึงเป็นของวิเศษศักดิ์สิทธิ์ สามารถที่จะปัดเป่าความชั่วของตนที่มีอยู่ให้หายไปได้ ถึงไม่หมดก็เบาบางลงไป]

ความรู้ที่เกิดจากความสงบจึงเป็นของวิเศษศักดิ์สิทธิ์
สามารถที่จะปัดเป่าความชั่วของตนที่มีอยู่ให้หายไปได้ ถึงไม่หมดก็เบาบางลงไป
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี

[หัดพิจารณา ให้เห็นกาย ให้เห็นจิต ให้เห็นใจทั้ง ๓ ประการนี้เราปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้านอกเหนือจากนี้แล้วไม่มี]

หัดพิจารณา ให้เห็นกาย ให้เห็นจิต ให้เห็นใจ
ทั้ง ๓ ประการนี้เราปฏิบัติตามคำสอนของพระพุทธเจ้า
นอกเหนือจากนี้แล้วไม่มี
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๓

[#หาอุบายทำบุญด้วยบุญที่เกิดจากกุศลจิตเป็นการทำบุญภายใน ไม่ใช่การทำบุญภายนอกด้วยวัตถุสิ่งของแต่เราทำบุญโดยการสร้างกุศลจิตสร้างจิตที่ผ่องใสมีคุณงามความดี เป็นจิตไม่ตระหนี่เหนียวแน่นจิตไม่เกิดโทสะมานะทิฏฐิ จิตไม่ประกอบด้วยกิเลสจึงเป็นบุญมหาศาลหาค่ามิได้ เกิดจากจิตภายในถ้าเราทำอย่างนี้อยู่เสมอๆ ก็เป็นบุญอยู่ทุกอิริยาบถและเราก็เห็นบุญในตัวของเรา ชมเชยบุญของเราหรือการที่เราละความชั่วได้ เราไม่เก็บความชั่วไว้ในตัวของเราอันนั้นก็เป็นบุญกุศลเกิดขึ้นที่จิตเราเองก็รู้สึกชิ่นชมยินดีในตัวของเราจะพากันไปหาบุญที่ไหนอีกบุญไม่ได้นอกเหนือไปจากจิตนี้หรอกขอให้พากันสะสมบุญอย่างนี้ขึ้นภายใน " จิต " ของตนทุกๆคน]

#หาอุบายทำบุญ
ด้วยบุญที่เกิดจากกุศลจิต
เป็นการทำบุญภายใน ไม่ใช่การทำบุญภายนอกด้วยวัตถุสิ่งของ
แต่เราทำบุญโดยการสร้างกุศลจิต
สร้างจิตที่ผ่องใสมีคุณงามความดี
เป็นจิตไม่ตระหนี่เหนียวแน่น
จิตไม่เกิดโทสะมานะทิฏฐิ
จิตไม่ประกอบด้วยกิเลส
จึงเป็นบุญมหาศาลหาค่ามิได้ เกิดจากจิตภายใน
ถ้าเราทำอย่างนี้อยู่เสมอๆ ก็เป็นบุญอยู่ทุกอิริยาบถ
และเราก็เห็นบุญในตัวของเรา ชมเชยบุญของเรา
หรือการที่เราละความชั่วได้ เราไม่เก็บความชั่วไว้ในตัวของเรา
อันนั้นก็เป็นบุญกุศลเกิดขึ้นที่จิต
เราเองก็รู้สึกชิ่นชมยินดีในตัวของเรา
จะพากันไปหาบุญที่ไหนอีก
บุญไม่ได้นอกเหนือไปจากจิตนี้หรอก
ขอให้พากันสะสมบุญอย่างนี้ขึ้นภายใน " จิต " ของตนทุกๆคน
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

[#หาอุบายทำบุญด้วยบุญที่เกิดจากกุศลจิตเป็นการทำบุญภายใน ไม่ใช่การทำบุญภายนอกด้วยวัตถุสิ่งของแต่เราทำบุญโดยการสร้างกุศลจิตสร้างจิตที่ผ่องใสมีคุณงามความดี เป็นจิตไม่ตระหนี่เหนียวแน่นจิตไม่เกิดโทสะมานะทิฏฐิ จิตไม่ประกอบด้วยกิเลสจึงเป็นบุญมหาศาลหาค่ามิได้ เกิดจากจิตภายในถ้าเราทำอย่างนี้อยู่เสมอๆ ก็เป็นบุญอยู่ทุกอิริยาบถและเราก็เห็นบุญในตัวของเรา ชมเชยบุญของเราหรือการที่เราละความชั่วได้ เราไม่เก็บความชั่วไว้ในตัวของเราอันนั้นก็เป็นบุญกุศลเกิดขึ้นที่จิตเราเองก็รู้สึกชิ่นชมยินดีในตัวของเราจะพากันไปหาบุญที่ไหนอีกบุญไม่ได้นอกเหนือไปจากจิตนี้หรอกขอให้พากันสะสมบุญอย่างนี้ขึ้นภายใน " จิต " ของตนทุกๆคน]

#หาอุบายทำบุญ
ด้วยบุญที่เกิดจากกุศลจิต
เป็นการทำบุญภายใน ไม่ใช่การทำบุญภายนอกด้วยวัตถุสิ่งของ
แต่เราทำบุญโดยการสร้างกุศลจิต
สร้างจิตที่ผ่องใสมีคุณงามความดี
เป็นจิตไม่ตระหนี่เหนียวแน่น
จิตไม่เกิดโทสะมานะทิฏฐิ
จิตไม่ประกอบด้วยกิเลส
จึงเป็นบุญมหาศาลหาค่ามิได้ เกิดจากจิตภายใน
ถ้าเราทำอย่างนี้อยู่เสมอๆ ก็เป็นบุญอยู่ทุกอิริยาบถ
และเราก็เห็นบุญในตัวของเรา ชมเชยบุญของเรา
หรือการที่เราละความชั่วได้ เราไม่เก็บความชั่วไว้ในตัวของเรา
อันนั้นก็เป็นบุญกุศลเกิดขึ้นที่จิต
เราเองก็รู้สึกชิ่นชมยินดีในตัวของเรา
จะพากันไปหาบุญที่ไหนอีก
บุญไม่ได้นอกเหนือไปจากจิตนี้หรอก
ขอให้พากันสะสมบุญอย่างนี้ขึ้นภายใน " จิต " ของตนทุกๆคน
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

[เราเป็นผู้ไม่ก่อเวร เราก็ไม่มีเวรเราไม่ก่อภัย เราก็ไม่มีภัยเราไม่ก่อกรรม เราก็ไม่มีกรรม]

เราเป็นผู้ไม่ก่อเวร เราก็ไม่มีเวร
เราไม่ก่อภัย เราก็ไม่มีภัย
เราไม่ก่อกรรม เราก็ไม่มีกรรม
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๗

[เราเป็นผู้ไม่ก่อเวร เราก็ไม่มีเวรเราไม่ก่อภัย เราก็ไม่มีภัยเราไม่ก่อกรรม เราก็ไม่มีกรรม]

เราเป็นผู้ไม่ก่อเวร เราก็ไม่มีเวร
เราไม่ก่อภัย เราก็ไม่มีภัย
เราไม่ก่อกรรม เราก็ไม่มีกรรม
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๗

[จิต-ใจความจริงเป็นอันเดียวกันนั่นแหละแต่ จิต เป็นผู้คิดนึก ปรุงแต่งให้เกิดกิเลสสารพัดทั้งปวงเมื่อ ปัญญา เข้าไปรู้เท่าเรื่องของ จิต ทั้งหมดแล้วจิต ก็หยุดนิ่ง ไม่มีอาการอีก จึงเรียกว่า ใจ เป็นของกลางๆ]

จิต-ใจ
ความจริงเป็นอันเดียวกันนั่นแหละ
แต่ จิต เป็นผู้คิดนึก ปรุงแต่งให้เกิดกิเลสสารพัดทั้งปวง
เมื่อ ปัญญา เข้าไปรู้เท่าเรื่องของ จิต ทั้งหมดแล้ว
จิต ก็หยุดนิ่ง ไม่มีอาการอีก จึงเรียกว่า ใจ เป็นของกลางๆ
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
(คนเรารู้จักแต่ผูก แต่ไม่รู้จักแก้ รหัส 4 หน้า 468)

["สติ สมาธิ ปัญญา ...เสมอกันคือ มันไม่ยิ่งไม่หย่อนกว่ากัน สติมีอยู่เช่นไร สมาธิก็มีอยู่เช่นนั้นปัญญามีอยู่เช่นไร สติกับสมาธิก็มีอยู่เช่นนั้นถ้าสติแก่กล้าเกินไป มันเป็นเหตุให้ระวังจนสมาธิไม่เกิด ถ้าสมาธิแก่กล้าเกินไป สติมักจะลืมตัวเลยหลับถ้าปัญญาแก่กล้า เลยฟุ้งไปนอกขอบเขตสติคุมจิตก็ไม่อยู่ เลยเลอะเทอะไปหมดอย่างนี้เรียกว่าปัญญาฟุ้งเฟ้อหาสนามลงไม่ได้"]

"สติ สมาธิ ปัญญา ...เสมอกันคือ มันไม่ยิ่งไม่หย่อนกว่ากัน
สติมีอยู่เช่นไร สมาธิก็มีอยู่เช่นนั้น
ปัญญามีอยู่เช่นไร สติกับสมาธิก็มีอยู่เช่นนั้น
ถ้าสติแก่กล้าเกินไป มันเป็นเหตุให้ระวังจนสมาธิไม่เกิด
ถ้าสมาธิแก่กล้าเกินไป สติมักจะลืมตัวเลยหลับ
ถ้าปัญญาแก่กล้า เลยฟุ้งไปนอกขอบเขต
สติคุมจิตก็ไม่อยู่ เลยเลอะเทอะไปหมด
อย่างนี้เรียกว่าปัญญาฟุ้งเฟ้อหาสนามลงไม่ได้"
คติธรรม
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

[#ศาสนาตั้งอยู่ที่ใจ......ศาสนาตั้งอยู่ที่ใด ? ตั้งอยู่ที่ใจ ถ้าหากไม่มีกิเลสก็ไม่มีพระพุทธเจ้าหรอก เมื่อมีกิเลสจึงค่อยมีพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นมา จึงควรเพิกถอนกิเลสนั้นออกจากใจ พระพุทธเจ้าเกิดที่นั่น พุทธะ. ความเป็นจริงไม่ใช่พุทธะ เจ้าชายสิทธัตถะราชกุมาร เมื่อเกิดความรู้ขึ้นมาทีแรกเขาถึงเรียกว่า พุทธะ ชาวโลกเขาเรียกว่า พุทธะ มันมีหลายเรื่องหลายชื่อ พระชินสีห์ พระศากยมุนี พระโคดมบรมครูฯ อะไรต่าง ๆ หลายเรื่อง เรื่องเจ้าชายสิทธัตถะเดิมก็เลยหายไป เพราะความตรัสรู้อันนั้นนั่นเอง เบิกบานขึ้นมาจากใจ แล้วก็ให้นามสมัญญาไปต่าง ๆ นานา แต่พระพุทธะเจ้าท่านทรงเรียกว่า เราตถาคต ไม่ได้เรียกอื่นไกลตามสมมติบัญญัติที่โลกเขาเรียกพระองค์แท้ที่จริงพุทธะก็เกิดที่ใจ เกิดจากใจ เพราะการปฏิบัติบำบัดเรื่องต่าง ๆ ออกจากใจ ทำใจให้ผ่องใสสะอาด ชำระให้หมดจดจากใจ เหตุนั้น ใจจึงเป็นของสำคัญที่สุด ถ้าปฏิบัติเข้าถึงใจเมื่อไรจึงจะเห็นใจเมื่อนั้น เป็นพุทธะเมื่อนั้น ถ้าไม่ถึงใจแล้ว ก็ยังไม่ถึงพุทธะหรอก]

#ศาสนาตั้งอยู่ที่ใจ
......ศาสนาตั้งอยู่ที่ใด ?
ตั้งอยู่ที่ใจ
ถ้าหากไม่มีกิเลสก็ไม่มีพระพุทธเจ้าหรอก
เมื่อมีกิเลสจึงค่อยมีพระพุทธเจ้าอุบัติขึ้นมา
จึงควรเพิกถอนกิเลสนั้นออกจากใจ
พระพุทธเจ้าเกิดที่นั่น
พุทธะ. ความเป็นจริงไม่ใช่พุทธะ
เจ้าชายสิทธัตถะราชกุมาร เมื่อเกิดความรู้ขึ้นมาทีแรกเขาถึงเรียกว่า พุทธะ
ชาวโลกเขาเรียกว่า พุทธะ มันมีหลายเรื่องหลายชื่อ พระชินสีห์ พระศากยมุนี พระโคดมบรมครูฯ อะไรต่าง ๆ หลายเรื่อง
เรื่องเจ้าชายสิทธัตถะเดิมก็เลยหายไป เพราะความตรัสรู้อันนั้นนั่นเอง เบิกบานขึ้นมาจากใจ แล้วก็ให้นามสมัญญาไปต่าง ๆ นานา
แต่พระพุทธะเจ้าท่านทรงเรียกว่า เราตถาคต ไม่ได้เรียกอื่นไกลตามสมมติบัญญัติที่โลกเขาเรียกพระองค์
แท้ที่จริงพุทธะก็เกิดที่ใจ เกิดจากใจ
เพราะการปฏิบัติบำบัดเรื่องต่าง ๆ ออกจากใจ ทำใจให้ผ่องใสสะอาด ชำระให้หมดจดจากใจ
เหตุนั้น ใจจึงเป็นของสำคัญที่สุด
ถ้าปฏิบัติเข้าถึงใจเมื่อไรจึงจะเห็นใจเมื่อนั้น เป็นพุทธะเมื่อนั้น
ถ้าไม่ถึงใจแล้ว ก็ยังไม่ถึงพุทธะหรอก

ธรรมเทศนาชุด โอวาทหลังปาติโมกข์
หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่ จ.หนองคาย

[ให้พิจารณาถึง กาย ของเรานี้เห็นความเกิด ความดับ เท่านั้นแหละธรรมทั้งหลาย เกิด ดับ เท่านั้นไม่มีเรื่องอะไร หมดทุกสิ่งทุกอย่าง]

ให้พิจารณาถึง กาย ของเรานี้
เห็นความเกิด ความดับ เท่านั้นแหละ
ธรรมทั้งหลาย เกิด ดับ เท่านั้น
ไม่มีเรื่องอะไร หมดทุกสิ่งทุกอย่าง
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๙๔

[#การอบรมจิตใจ"การภาวนา คือ การอบรมจิตใจให้มีความสงบ เป็นการชำระจิตใจให้สงบจากอารมณ์ต่างๆ ยิ่งเป็นการละเอียดไปกว่าการรักษาศีลอีก จิตของเราถ้ายังไม่สงบตราบใดแล้ว มันก็จะต้องยุ่งวุ่นวายอยู่ตราบนั้น เมื่อมาฝึกหัดภาวนา เห็นโทษเห็นภัย ของความยุ่ง ความไม่สงบด้วยตนเองแล้ว เราก็จะพยายามทุกวิถีทางที่จะละความไม่สงบ เมื่อสิ่งใดที่ละได้แล้ว อารมณ์ใดที่วางได้แล้ว เราก็จะต้องรักษาไม่ให้สิ่งนั้น มันเกิดขึ้นมาอีก ไม่ใช่ว่าเราละได้แล้ว ก็แล้วไปเลย ไม่ต้องคำนึงถึงมันอีก อย่างนั้นไม่ถูกต้อง เพราะมันอาจสามารถที่จะฟื้นฟู ขึ้นมาใหม่อีก ถ้ามันเกิดมาทีหลังจะยิ่งร้ายกว่าเก่า"]

#การอบรมจิตใจ
"การภาวนา คือ การอบรมจิตใจให้มีความสงบ เป็นการชำระจิตใจให้สงบจากอารมณ์ต่างๆ ยิ่งเป็นการละเอียดไปกว่าการรักษาศีลอีก จิตของเราถ้ายังไม่สงบตราบใดแล้ว มันก็จะต้องยุ่งวุ่นวายอยู่ตราบนั้น
เมื่อมาฝึกหัดภาวนา เห็นโทษเห็นภัย ของความยุ่ง ความไม่สงบด้วยตนเองแล้ว เราก็จะพยายามทุกวิถีทางที่จะละความไม่สงบ เมื่อสิ่งใดที่ละได้แล้ว อารมณ์ใดที่วางได้แล้ว เราก็จะต้องรักษาไม่ให้สิ่งนั้น มันเกิดขึ้นมาอีก
ไม่ใช่ว่าเราละได้แล้ว ก็แล้วไปเลย ไม่ต้องคำนึงถึงมันอีก อย่างนั้นไม่ถูกต้อง เพราะมันอาจสามารถที่จะฟื้นฟู ขึ้นมาใหม่อีก ถ้ามันเกิดมาทีหลังจะยิ่งร้ายกว่าเก่า"
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
วัดหินหมากเป้ง อ.ศรีเชียงใหม่
จ.หนองคาย

[การทำทานที่จะให้ได้รับผล โดยสมบูรณ์ ต้องครบอาการ3คือมีศรัทธา มีวัตถุทาน และ มีผู้รับทาน ที่สมควรแก่ทาน]

การทำทานที่จะให้ได้รับผล โดยสมบูรณ์
ต้องครบอาการ3
คือมีศรัทธา มีวัตถุทาน และ มีผู้รับทาน ที่สมควรแก่ทาน
หลวงปู่เทสก์ เทสรํสี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๗๑