ชมรมอนุรักษ์พุทธศิลป์แห่งภาคอีสาน

หมวดทั่วไป => ข่าวสารของทางชมรมฯและพูดคุยเรื่องทั่วไปสัพเพเหระ => ข้อความที่เริ่มโดย: vasan ที่ 23 เมษายน 2557, 11:55:34



หัวข้อ: พี่ๆขอความคิดเห็นหน่อยนะครับการเอาส่วนต่างของสัตว์ที่ใด้มาทำเครื่องรางของขลัง
เริ่มหัวข้อโดย: vasan ที่ 23 เมษายน 2557, 11:55:34
พี่ๆขอความคิดเห็นหน่อยนครับการเอาส่วนต่างของสัตว์ที่ใด้มาทำเครื่องรางของขลังจากการเบียดเบียนยังมีพุทธคุณไม่ครับ เช่น หนังเสือ เขี้ยวหมู และอีกหลายอย่างนะครับ
  


หัวข้อ: Re: พี่ๆขอความคิดเห็นหน่อยนะครับการเอาส่วนต่างของสัตว์ที่ใด้มาทำเครื่องรางของขลัง
เริ่มหัวข้อโดย: ส่องสนามเมืองนักปราชญ์ ที่ 25 เมษายน 2557, 12:57:07
ทุกอย่างมีสองมุมมองเสมอ...

บางครั้ง ที่นำส่วนต่างๆมาทำเครื่องราง  อาจไม่ได้ฆ่าสัตว์  

บางครั้ง นำมาจากซากของสัตว์ที่ตายแล้ว

(แต่บางครั้งอาจต้องฆ่าสัตว์จริงๆ น่าสงสารนะครับ บางตัวไม่ตาย)

เจตนา ของคนสร้างเป็นส่วนสำคัญ

แต่หากไม่สบายใจ  ก็ไม่ต้องให้การสนับสนุน

แต่บางครั้งของครูบาอาจารย์ที่เราเคารพและอยู่ในยุคเก่าๆ หายาก ราคาแพง

เราก็อยากเก็บรักษาไว้เพราะหาไม่ได้แล้ว



สรุปแล้ว ไม่รู้จะสนับสนุนหรือไม่สนับสนุน  คงอยู่ที่วิจารณญาณส่วนบุคคลแล้ว

ของอย่างนี่บอกกันลำบาก  สิ่งใดที่เหมือนยิ่งห้าม และขัดใจ  ก็อาจทำให้รู้สึกขัดเคืองใจกัน

อาจโดนถามย้อนกลับมาว่า  เงินเขา บุญเขา บาปเขา ตัวเขา  ยุ่งอะไรด้วย?  ...ซะงั้น!



ส่วนในเรื่องพุทธคุณ   ผมเชื่อว่าอยู่ที่การอธิฐานจิตครับ  เสกใส่หิน  ดิน ไม้ ทองแดง ตะกั่ว ผ้า  ได้หมด

หัวใจสำคัญอยู่ที่แรงอธิฐาน  ไม่ได้อยู่ที่สิ่งของ หรือ คาถาอาคม







หัวข้อ: Re: พี่ๆขอความคิดเห็นหน่อยนะครับการเอาส่วนต่างของสัตว์ที่ใด้มาทำเครื่องรางของขลัง
เริ่มหัวข้อโดย: vasan ที่ 28 เมษายน 2557, 09:48:52
ขอบคุณพี่ส่องสนามเมืองนักปราชญ์มากครับพอดีผมไปเจอสมเด็จงาช้างองหนึ่งก็ชอบนะครับก็เลยเกิดทีมาหัวข้อที่ผมตั้งกระทู้นี้ละครับก็เลยเอามาถามพี่ๆดูนะครับ ถ้ากระทู้นี้ไปทำให้พี่ๆหรือผู้ที่อ่านไม่สบายใจก็ขอโทษนะที่นี้ด้วยนะครับ 017
(หัวใจสำคัญอยู่ที่แรงอธิฐาน  ไม่ได้อยู่ที่สิ่งของ หรือ คาถาอาคม)ความรู้ใหม่ขอบคุณครับ


หัวข้อ: Re: พี่ๆขอความคิดเห็นหน่อยนะครับการเอาส่วนต่างของสัตว์ที่ใด้มาทำเครื่องรางของขลัง
เริ่มหัวข้อโดย: vs12 ที่ 28 เมษายน 2557, 18:53:42
ข้อคิดจากหนังสือหลวงปู่ฝากไว้  หลวงปู่ดุลย์ อตุโล
     มีชายหนุ่มจากต่างจังหวัดไกลสามสี่คนเข้าไปหาหลวงปู่ ขณะที่ท่านพักผ่อนอยู่ที่มุขศาลาการเปรียญ ดูอากัปกิริยาของเขาแล้วคงคุ้นเคยกับพระนักเลงองค์ใดองค์หนึ่งมาก่อนแล้ว สังเกตุจากการนั่งการพูด เขานั่งตามสบาย พูดตามถนัด ยิ่งกว่านั้นเขาคงเข้าใจว่าหลวงปู่นี้คงสนใจกับเครื่องรางของขลังอย่างดี เขาพูดถึงชื่อเกจิอาจารย์อื่นๆ ว่าให้ของดีของวิเศษแก่ตนหลายอย่าง ในที่สุดก็งัดเอาของมาอวดกันเองต่อหน้าหลวงปู่ คนหนึ่งมีหมูเขี้ยวตัน คนหนึ่งมีเขี้ยวเสือ อีกคนมีนอแรด ต่างคนต่างอวดอ้างว่าของตนดีวิเศษอย่างนั้นอย่างนี้ มีคนหนึ่งเอ่ยปากว่า หลวงปู่ฮะ อย่างไหนแน่ดีวิเศษกว่ากันฮะ ฯ

หลวงปู่ก็อารมณ์รื่นเริงเป็นพิเศษยิ้มๆ แล้วว่า

"ไม่มีดี ไม่มีวิเศษอะไรหรอก เป็นของสัตว์เดียรัจฉานเหมือนกัน."
 แต่ถ้าคุณ vasan มีเขี้ยวหมูตัน นอแรด เขี้ยวเสือ งาช้างกระเด็น ช้องหมูป่า ถ้าได้อ่านเรื่องนี้แล้วไม่สบายใจส่ง ทางนี้ได้นะครับ 555  005