|
หัวข้อ: " เปิบข้าว " เริ่มหัวข้อโดย: บ่หัวซาผีบ้าเดินดิน ที่ 15 กุมภาพันธ์ 2555, 09:27:31 เปิบข้าว เปิบข้าวทุกคราวคำ จงสูจำเป็นอาจิณ เหงื่อกูที่สูกิน จึงก่อเกิดมาเป็นคน ข้าวนี้น่ะมีรส ให้ชนชิมทุกชั้นชน เบื้องหลังซิทุกข์ทน และขมขื่นจนเขียวคาว จากแรงมาเป็นรวง ระยะทางนั้นเหยียดยาว จากรวงเป็นเม็ดพราว ล้วนทุกข์ยากลำบากเข็ญ เหงื่อหยดสักกี่หยาด ทุกหยดหยาดล้วนยากเย็น ปูดโปนกี่เส้นเอ็น จึงแปรรวงมาเป็นกิน น้ำเหงื่อที่เรื่อแดง และน้ำแรงอันหลั่งริน สายเลือดกูทั้งสิ้น ที่สูซดกำซาบฟัน สหายปรีชา ผู้ประพันธ์ หัวข้อ: Re: " เปิบข้าว " เริ่มหัวข้อโดย: บ่หัวซาผีบ้าเดินดิน ที่ 15 กุมภาพันธ์ 2555, 09:43:02 อาจารย์จิตร ภูมิศักดิ์ (สหายปรีชา) นักคิด นักเขียน นักต่อสู้เพื่อประชาชนผู้ยิ่งใหญ่ ประพันธ์บทกวีนี้ราวทศวรรษที่ 2490 เป็นส่วนหนึ่งของบทกวี "วิญญาณหนังสือพิมพ์ (คำเตือน...จากเพื่อนเก่าอีกครั้ง)" ในนามปากกา "กวี ศรีสยาม" ตีพิมพ์ในหนังสือพิมพ์ประชาธิปไตย พ.ศ. 2507 ได้รับความนิยมหลังเหตุการณ์ 14 ตุลา จากนั้นวงคาราวานได้นำบทกวีนี้มาใส่ทำนองจึงเกิดเป็นเพลง "เปิบข้าว"
บทประพันธ์นี้อาจารย์จิตรได้ใช้ถ้อยคำที่ประชดประชันชนชั้นปกครอง รวมถึงคนในชุมชนเมืองที่ถือว่าตนเองศิวิไลซ์และมักดูถูกชาวนาว่าด้อยค่า ให้รู้ว่าข้าวทุกเม็ดที่เราเปิบหรือหม่ำๆๆ ล้วนมาจากหยาดเหงื่อแห่งความทุกข์ยากของชาวนาทั้งสิ้น เป็นการสะกิดเตือนให้รู้ซึ้งถึงการต่อสู้ของชาวนาผู้เป็นกระดูกสันหลังของชาติ หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดินเอาแรงกายใจต่อสู้กับธรรมชาติรวมถึงอำนาจการขูดรีดกดขี่ของเหล่าพ่อค้าคนกลาง หัวข้อ: Re: " เปิบข้าว " เริ่มหัวข้อโดย: เต้ อุบล ที่ 15 กุมภาพันธ์ 2555, 09:50:08 http://www.youtube.com/watch?v=42Imi3o1BDc
หัวข้อ: Re: " เปิบข้าว " เริ่มหัวข้อโดย: Yokosho ที่ 26 กุมภาพันธ์ 2561, 14:40:26 เป็นกลอนที่ดีมกาเลยครับ ถ้ามีอักนำมาลงเพิ่มเลยครับ
|