กาพย์อีสานโบราญ ใครรู้บ้างว่าใครแต่ง

[คนโก้]

ฟังเจ้าฟัง      ฟังกาพย์มานสาว
ฝูงลุงอาว      ฟังกาพย์ไทหม่าน
บักขาก่าน   นุ่งผ้าแดงๆ
สูฮีบแทง      ให้มันถืกหอก
สูฮีบบอก      ให้หอกตัดหลัง
สูฮีบบัง      จับไว้เอามัน
สูฮีบฟัน      ให้มันคอขาด
เสียงสีนาด   ดังก้องหน่วยภู
มาอิดู      ฝูงหมู่เหมิดง้าว
สูฮีบฟ้าว      เข้าลี้ในหลุม
ให้ไปซุ่ม      นำเจ้าหมื่นหน้า
บ่มีไผ      มืนตาต่อได้
เป็นใบไม้      ตกหล่นสนสน
ปานห่าฝน   หมากเห็บเดือนสี่
เสียงหมี่ก้อง   น้ำหมอกหลั่งไหล
เสียงชะไน   ดังกว่าเสียงฟ้า
เสียงคนกล้า   แต่งออกเป็นทาง
แต่งคนกลาง   ตาแสงห้าฮ้อย
ยังแต่ข้อย   บักน้อยเซียงเสือ
บักเซียงเสือ   ฟันขาสามบาด
ปุริสารท      แล่นเข้ามาถือ
ฮ้องฮือๆ      ว่าเห็นมือกูบ่
สูอย่าล้อ      กูนี้คนดี
กูละบักหมอดี   อยู่เวียงภูเก่า
แต่ก่อนเค้า   กูอยู่หนองบัว
กูสิตัดเอาหัวไทเวียง   มากองล้อมบ้าน
กูบ่ย่าน      ฝูงหม่านขาลาย
สูสิตาย      ในวันมื้ออื่น
สูอย่าลื่น      ตั้งค่ายเข้ามา
อาชญาหลวง   ให้กูมาเว้า
ให้สูเจ้า      ยกทัพคืนเมือ
บักเซียงเสือ   แม่นกูนี่หล่ะ
สูฮีบยะ      ทางไว้ให้กู
สูบ่หนีกูสิตัดหัวสู   มาฮองต่างตั่ง
กูบ่ซ่าง      ความเว้าบ่หลาย
ปริยาย      ความกูท่อนี้
ว่าดังนี้      ตีฆ้องสามที
บักเซียงเสือ   กลับคืนเมือค่าย

[บ่หัวซาผีบ้าเดินดิน]

เป็นกาพย์เซิ้งล่อศึกในสงครามระหว่างเวียงจันทน์กับฝ่ายพระวรราชวงศา หรือพระวอและพระตา(บางเอกสารว่าเป็นพ่อลูกกัน  บางเอกสารก็ว่าเป็นพี่น้องกัน) ทำให้ฝ่ายพระวอพระตา  ต้องทิ้งหนองบัวลุ่มภู  ไปพึ่งเจ้าไชยกุมาร แห่งนครจำปาศักดิ์  ในที่สุดก็มาอยู่ที่ดอนมดแดงบริเวณเมืองอุบลราชธานีปัจจุบันนี้            
?กองล่อ? ในการสงครามหลายครั้งที่กองทัพเวียงจันทน์พร้อมกองทัพพม่า (เชียงใหม่) ซึ่งยกมาช่วยตามคำขอของพระเจ้าเวียงจันทน์ต่อพระเจ้าเชียงใหม่  เพื่อปราบพระวอพระตา
กาพย์นัยว่า พระวอ เป็นคนเเต่ง ให้ บักเลิด และ บักเชียงเสือ ซึ่ง เป็น ทหารกองล่อ ให้ไปเซิ้งด่า กองทัพ เวียงจันทร์และกองทัพพม่าที่ยกมาช่วยเวียงจันทร์ครับ ประวัติศาสตร์ไม่สามารถย้อนกลับมาแก้ไขได้ เเต่นั้นก็ทำให้เรารู้ว่าบรรพบุรุษของคนอุบลมาจากที่ใดเป็นเชื้อชาติใดครับ

[คนโก้]

ท่านตง ช่างเป็นผู้รอบรู้จริงๆ

[บ่หัวซาผีบ้าเดินดิน]

ท่านตง ช่างเป็นผู้รอบรู้จริงๆ

จารย์โก้ ยอเกินไปแล้วครับ ผมก็เเค่งูๆปลาๆเท่านั้นครับ