กราบคาวระ

 

หลวงพ่อพระครูศุภกิจโกศล  (ดี สุภโร)

อดีตเจ้าคณะอำเภอกุดข้าวปุ้น เจ้าอาวาสวัดธัญญุตตมาราม  

องค์อุปัชฌาย์บวชสามเณร เมื่อปี 2533

ท่านมักจะพูดถึงสมเด็จลุน และ ญาท่านดีโลด (พระครูวิโรจน์ัรัตโนบล)เป็นประจำ

สังเกตุ ว่า ยันต์หลังเหรียญ จะไม่เหมือนองค์อื่น  

เพราะยอดขมวดอุณาโลม ชี้ลง  ซึ่งทั่วๆ ไปจะชี้ขึ้นบน





 

ความแตกต่าง พิมพ์นิยม และ ธรรมดา

องค์หนึ่ง และสอง พิมพ์นิยม สังเกต เส้นซุ้มรอบองค์พระจะใหญ่กว่า ส่วนพิมพ์ธรรมดา เส้นซุ้มจะเล็กกว่า

และเนื้อจะแตกต่างกันมาก.....

สมเด็จ พิมพ์เล็บมือนาง

จิ๋วแต่เเจ๋ว พิมพ์นี้ มีสองแบบ  หลังยันต์อุณาโลม และยันต์ นะ

ว่ากันว่า ยันต์ นะ  สร้างก่อน พิมพ์หักศอก  เท่าที่เห็นเนื้อจะต่างจากพิมพ์หักศอก

ส่วนพิมพ์ยันต์อุณาโลม  ดูเนื้อ ดูลักษณะองค์พระ...คล้าย ๆ หักศอก และสร้างยุคเดียวกับหักศอก

หรือจะเรียก หักศอกพิมพ์เล็บมือ

 

 ยันต์ อุณาโลม





ยันต์ นะ





ยันต์ นะ อีกองค์

ว่ากันว่า พิมพ์ซุ้มเรือนแก้ว  เป็นพิมพ์ที่สร้างน้อย เพราะปั้มเพียงครั้งเดียว

จึงถือว่า มีน้อย และหายาก

อีกตำนานของเนื้อผง........

พระผงฟ้าผ่า  หรือ สมเด็จฟ้าผ่า ...เก้าชั้นเล็ก ก็เรียก..

การสร้าง ยุคเดียวกันกับ สมเด็จหักศอก....และสร้างมาจะถึงปี 30 ต้นๆๆ

จุดสังเกตุ...ผงฟ้าผ่า  เส้้นซุ้มกรอบองค์พระ จะใหญ่กลม  เนื้อจะมองดูไม่แห้ง มองแล้วเนียนตา

เนื้อแล้วแต่ยุคที่สร้าง เหมือนสมเด็จหักศอก

และมีพิเศษ ยุคปลายที่สร้าง...มีผงจีวร ซึ่งองค์พระจะเป็นสีดำ เพราะเผาจีวรแล้วเอาผงมาเป็นส่วนผสมของมวลสาร

ด้านหลัง จะปั้มยันต์อักขระ.....แต่โดยมากไม่ชัด..แต่พอรู้ว่า มีการปั้ืมซ้ำลงไป......

ลองมาพิจารณากันทีละองค์

 





































มาดูขนาดของผงฟ้าผ่ากันบ้าง.....

และ สุดท้าย สมเด็จหักศอก  พิมพ์เล็ก  ทั้งสองแบบ

แบบยันต์ อุณาโลม













แบบหลังยันต์แถว

ตามมาด้วย สมเด็จหักศอก พิมพ์กลาง

















เปรียบเทียบ ขนาดองค์พระหักศอก กลาง เล็ก และเล็บมือนาง และปั้มยันต์สีเขียว สีแดง

ต่อด้วย

สมเด็จหักศอก

เนื่่องพระผงพิมพ์นี้ มีลักษณะที่เศษ คือ ข้อศอกทั้งสองข้าง จะกางออกทำมุมเหมือนกับหักศอ พาหา(เเขน)ไม่แนบกับองค์พระ

จึงนิยมเรียกตามลักษณะว่า สมเด็จหักศอก

มี  สามพิมพ์ คือ พิมพ์ ใหญ่ พิมพ์กลาง และพิมพ์ืเล็ก

โดยพิมพ์ใหญ่ ลักษณะหักศอกจะชัดเจนที่สุด พิมพ์กลาง และเล็ก ศอกจะหักน้อยลงตามลำดัง

ทั้งสามพิมพ์  ด้านหลัง เป็นยันต์อุณาโลม  และมีปั้มยันต์ด้วยหมึกแดง  หรือ เขียว

ส่วนพิมพ์เล็ก...เท่า่ที่เห็นจะมีสองยันต์ คือ ยันต์อุณาโลม และ ยันต์แถว..(อักขระ) และไม่มีปั้มยันต์ทับซ้ำอีก

ที่เป็น หลังยันต์ อุณาโลม อุณาโลมจะอยู่ต่ำกว่าตำแหน่งของพิมพ์ใหญ่ และพิมพ์กลาง ที่อยู่ค่อยไปด้านบนขององค์พระ

.....    ......

เริ่มด้วย   สมเด็จหักศอก พิมพ์ใหญ่ เนื้อต่างๆ เท่าีที่เคยเห็นและได้้ถ่ายรูป เก็บไว้ดู

ด้านข้างกันบ้าง

น้่อมคารวะพ่อแม่ครูบาอาจารย์....กราบขออนุญาตเล่าเรื่อง....

พระเนื้อผง.......หลวงพ่อใหญ่  พระราชปริยัตยากร  วัดพิชโสภาราม แก้งเหนือ เขมราฐ อุบลราชธานี

เท่าที่สืบทราบมา....มีการสร้างแต่ก่อน พ.ศ.2510 แรก

แต่รุ่นที่เป็นที่นิยม  สูงสุด บรรดาพระผง....กลายเป็น

สมเด็จกรุแตก

ที่สร้างเพื่อแจกเป็นที่ระลึก ในคราวสร้างศาลาการเปรียญ(หลังเก่า)  

พระส่วนหนึ่งแจกแก่ผู้ร่วมบริจาคสร้างศาลา ผู้ร่วมทำบุญในสมัยนั้น

อีกส่วนหนึ่ง ใส่โถ บรรจุไว้ที่แท่ีน(ฐาน)พระประธาน

จนเมื่อมีการทุบเพื่อสร้างแท่นพระประธานใหม่ เมื่อประมาณ ปี 2543

จึงเกิดมีรุ่น....สมเด็จกรุแตก...

ชุ้มเรือนแ้ก้ว งามๆๆ
กับ ประทานพร....
คักๆๆ
 

พิมพ์นี้ เอิ้น ...เล็บมือนาง...

หายาก...

 





ผู้ใดพบเห็น.....บ่เก็บ กะแ้จ้งด้วย....

มีแต่รูปมาให้เบิ่ง......
องค์จริง เจ้าของเพิ่นหวง.....




สององค์นี้ ได้มา เพิ่นกะเข้ากรอบเลย  บ่เคยให้ บ่เคยผ่านมือ..

 

งามๆ หายาก
 

งานนี้ ข่มกันมิดเลย.........
งามแต้ งามคัก...