[คนมีปัญญาอาศัยธรรมะเป็นเครื่องปรับปรุงกายและใจของตนเอาปัญญาเข้ามาพิจารณา จิตที่มันเป็นโลกนั้นให้กลายมาเป็นธรรมจากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๐]

คนมีปัญญาอาศัยธรรมะ
เป็นเครื่องปรับปรุงกายและใจของตน
เอาปัญญาเข้ามาพิจารณา จิต
ที่มันเป็นโลกนั้น
ให้กลายมาเป็นธรรม
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๐

[ความดี มันทำได้ยากอยากได้ดี อยากเป็นดีแต่ก็ดีไม่ได้ เพราะไม่ทำดีนี่แหละคนเราจากหนังสือธรรมะเล่มที่๗๕]

ความดี มันทำได้ยาก
อยากได้ดี อยากเป็นดี
แต่ก็ดีไม่ได้ เพราะไม่ทำดี
นี่แหละคนเรา
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๗๕

[จิตอันใดที่ไม่รู้จักอิ่มจักพอจิตอันที่มันหมุนเวียนไปๆมาๆมันลอยอยู่ตามอารมณ์นั่นเรียกว่า โลกจิตเป็น ธรรม แล้วมันหยุดมันสงบ มันเย็นไม่ร้อนจากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๐]

จิตอันใดที่ไม่รู้จักอิ่มจักพอ
จิตอันที่มันหมุนเวียนไปๆมาๆ
มันลอยอยู่ตามอารมณ์
นั่นเรียกว่า โลก
จิตเป็น ธรรม แล้วมันหยุด
มันสงบ มันเย็นไม่ร้อน
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๐

[เรียนรู้ใจของตนรักษาใจให้อยู่ได้ก็เป็นพอแล้วจากหนังสือธรรมะเล่มที่๑๙]

เรียนรู้ใจของตน
รักษาใจให้อยู่ได้
ก็เป็นพอแล้ว
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๑๙

[พวกเราไม่เข้าใจความจริงในพระพุทธศาสนาปฏิบัติผิดๆ เข้ากับกิเลสของตนก็เหมือนกับช่วยบ่อนทำลายพระศาสนาคนละนิดคนละหน่อยคนละด้าน คนละทาง เช่นนี้แล้วจะไม่เป็นบาปมากหรือจากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๐]

พวกเราไม่เข้าใจความจริง
ในพระพุทธศาสนา
ปฏิบัติผิดๆ เข้ากับกิเลสของตน
ก็เหมือนกับช่วยบ่อนทำลาย
พระศาสนาคนละนิดคนละหน่อย
คนละด้าน คนละทาง เช่นนี้แล้ว
จะไม่เป็นบาปมากหรือ
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๐

[การเอาชนะตัวของเรานั้นคนอื่นไม่กระทบกระเทือนกิเลสของใครจะมีมากน้อยเท่าไรก็ไม่กระทบกระเทือนใครจากหนังสือธรรมะเล่มที่๑๙]

การเอาชนะตัวของเรานั้น
คนอื่นไม่กระทบกระเทือน
กิเลสของใครจะมีมากน้อยเท่าไร
ก็ไม่กระทบกระเทือนใคร
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๑๙

[ต่างคนต่างชำระใจของใครของมันก็หมดเรื่องกันไป แต่นี่ไม่ยอมชำระตนไปชำระคนอื่น มันก็เลยยุ่งจากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๔]

ต่างคนต่างชำระใจของใครของมัน
ก็หมดเรื่องกันไป แต่นี่ไม่ยอมชำระตน
ไปชำระคนอื่น มันก็เลยยุ่ง
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๘๔

[ทำความดีแล้วให้รู้จักคุณค่าอย่าให้มันเสื่อมสูญไปรักษาความดีนั้นไว้ได้มากน้อยเท่าไร รักษาไว้จากหนังสือธรรมะเล่มที่๗๕]

ทำความดีแล้วให้รู้จักคุณค่า
อย่าให้มันเสื่อมสูญไป
รักษาความดีนั้นไว้
ได้มากน้อยเท่าไร รักษาไว้
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๗๕

[สติ มีมากเท่าไหร่ยิ่งดี มีแต่คุณไม่มีโทษ]

สติ มีมากเท่าไหร่ยิ่งดี
     มีแต่คุณไม่มีโทษ
-------------------------------------------------------------------------
          .......อย่าเพิ่งเชื่อ........(กาลามสูตร)
- อย่าเพิ่งเชื่อเพราะฟังตามกันมา
- อย่าเพิ่งเชื่อเพราะถือสืบกันมา
- อย่าเพิ่งเชื่อเพราะข่าวเล่าลือ
- อย่าเพิ่งเชื่อเพราะมีในตำรา
- อย่าเพิ่งเชื่อเพราะตรรกะ
- อย่าเพิ่งเชื่อเพราะอนุมาน
- อย่าเพิ่งเชื่อเพราะลักษณะอาการที่ปรากฎ
- อย่าเพิ่งเชื่อเพราะตรงกับความคิดของตน
- อย่าเพิ่งเชื่อเพราะดูน่าเชื่อถือ
 - อย่าเพิ่งเชื่อเพราะเป็นครูของตน

[จิตสงบ คือ มีสมาธิถ้าจิตไม่มีสมาธิ ไม่สงบทำให้ต้องการ หัดสมาธิจากหนังธรรมะเล่มที่๗๔]

จิตสงบ คือ มีสมาธิ
ถ้าจิตไม่มีสมาธิ ไม่สงบ
ทำให้ต้องการ หัดสมาธิ
จากหนังธรรมะเล่มที่๗๔@all

[จะต้องพิจารณาให้เห็นว่า คือใจมันไปเกี่ยวข้องมันจึงไม่สงบใจไม่เกี่ยวข้องมันก็ไม่มีเรื่องอะไรเมื่อเห็นชัดแล้วก็ปล่อยวางเสียมันก็หมดเลยเรื่องนั้นจากหนังสือธรรมะเล่มที่๖๐]

จะต้องพิจารณาให้เห็นว่า คือ
ใจมันไปเกี่ยวข้องมันจึงไม่สงบ
ใจไม่เกี่ยวข้องมันก็ไม่มีเรื่องอะไร
เมื่อเห็นชัดแล้วก็ปล่อยวางเสีย
มันก็หมดเลยเรื่องนั้น
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๖๐

ตัวจิตแท้คือ ผู้คิดผู้นึก
คือ ผู้รู้สึกนั่นเอง
มันเพิกถอนอารมณ์ต่างๆหมด
ไม่ถืออะไรทั้งหมด
ยังเหลือแต่ ความรู้สึก
มันเลยกลายเป็นชำระกิเลสไปในตัว
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๓๙

[ถ้าหากว่ามี สติ ควบคุมจิตคอยกลั่นกรองจิตกำจัดความชั่วให้ออกไปเสียเหลือไว้แต่ ความดี ในจิตจึงจะปรากฏแต่ความดีจากหนังสือธรรมะเล่มที่๓๙]

ถ้าหากว่ามี สติ ควบคุมจิต
คอยกลั่นกรองจิต
กำจัดความชั่วให้ออกไปเสีย
เหลือไว้แต่ ความดี ในจิต
จึงจะปรากฏแต่ความดี
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๓๙

[ให้พิจารณา กาย นี่แหละอย่าให้ จิต ส่งออกนอกกายจิต มันแน่วแน่อยู่แต่เรื่องนั้นจิต จะได้ความสงบจิต จะรวมเป็นสมาธิอยู่ในขั้นของ สมถะจากหนังสือธรรมะเล่มที่๗๔]

ให้พิจารณา กาย นี่แหละ
อย่าให้ จิต ส่งออกนอกกาย
จิต มันแน่วแน่อยู่แต่เรื่องนั้น
จิต จะได้ความสงบ
จิต จะรวมเป็นสมาธิ
อยู่ในขั้นของ สมถะ
จากหนังสือธรรมะเล่มที่๗๔

[สติมีมากเท่าไหร่ยิ่งดี]

สติมีมากเท่าไหร่ยิ่งดี